The Flaming Lips - 'At War With the Mystics' (2006)

Ειλικρινά, δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει αυτή η μπάντα. Από το 1983 που δημιουργήθηκαν στην Οκλαχόμα, ακολουθούν μία ξεχωριστή και (κυρίως) μη προβλέψιμη πορεία. Γιατί ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι ο ερασιτεχνικός και ακατέργαστος ήχος των πρώτων LP τους θα γνώριζε δύο αλλεπάλληλα κορυφώματα με τα ‘Hit To Death In The Future Head’ (1992) και ‘Transmissions Of The Satellite Heart’ (1993), δίσκοι αναφοράς για το 90’s indie; Ποιος θα προέβλεπε τους πρωτόγνωρους ηχητικούς πειραματισμούς τους με το ‘Zaireeka’ (1997), ένα τετραπλό cd set όπου τα cd παίζουν ταυτόχρονα σε τέσσερα διαφορετικά ηχοσυστήματα; Επίσης, πότε έγινε κάτι παρόμοιο με τα Boombox Experiments live τους, ένα προφητικά διαδραστικό σύνολο συναυλιών, όπου το κοινό συμμετείχε ενεργά μέσω κασσετοφώνων που τους είχε προμηθεύσει το συγκρότημα; Τέλος, ποιος θα στοιχημάτιζε ότι το 1999 θα έκαναν μία στροφή 180 μοιρών που θα τους οδηγούσε στο αξεπέραστο –μέχρι σήμερα- αριστούργημά τους ‘The Soft Bulletin’;
Κάπως έτσι (και μετά το πολύ καλό ‘Yoshimi Battles The Pink Robots’ του 2002), ερχόμαστε στο ‘At War With The Mystics’, album το οποίο κλείνει (;) την τριλογία που ξεκίνησε με το ‘Soft Bulletin’. Ηχητικά (και γραφιστικά), ο δίσκος βρίσκεται πολύ κοντά στο ‘Yoshimi…’, δηλαδή στην γνωστή ψυχεδελίζουσα pop τους, γεμάτη από όμορφες μελωδίες, εναλλαγές ρυθμών και μαεστρικά κόλπα του (μόνιμου) παραγωγού τους Dave Fridmann, μπασίστα του αδερφού συγκροτήματος Mercury Rev. Καταιγιστικό ξεκίνημα με το ‘The Yeah Yeah Yeah Song’ με ευθείες φωνητικές αναφορές στους Beach Boys και άλλο ένα wanna-be hit που δεν ακούστηκε όσο έπρεπε (αν και ήταν το highest chart entry τους στην Βρετανία, #16 ). Στο ‘Free Radicals’ , ακούμε για πρώτη φορά τον Wayne Coyne να μας τραγουδάει falsetto για τη σύγχρονη σύγκρουση των πολιτισμών, παίζοντας έξυπνα με την ομοιοκαταληξία radical-fanatical (ριζοσπάστης-φανατικός). Στο επτάλεπτο ‘The Sound Of Failure’, οι Lips μας προσφέρουν απλόχερα άλλη μία μεγάλη στιγμή τους, θυμίζοντας το κλίμα του ‘Soft Bulletin’ με το μακρόσυρτο φινάλε. Οι κοσμικές ανησυχίες τους επανέρχονται με το σπαρακτικό ‘Vein Of Stars’, ενώ το ‘It Overtakes Me’ μας παρασύρει με το upbeat πιασάρικο μπάσο του. Ξεχάσαμε τίποτα; Βεβαίως…Τις τελευταίες αμφιβολίες για την αξία του ‘At War..’ έρχεται να διαλύσει το εκπληκτικό ‘Pompeii Am Gotterdammerung’ , ένας τετράλεπτος Pink Floyd-ικός καταιγισμός αναφερόμενος στην αυτοκτονία ενός ερωτευμένου ζευγαριού που θέλει να πέσει μέσα στη λάβα ενός ηφαιστείου. Αναμένουμε –με κομμένη την ανάσα- τη συνέχεια