Wednesday, October 28, 2009

Trip Me Up! playlist,
Tuesday 27-10-2009 @ Trip Radio

Αυτό ήταν το playlist (αλφαβητικά) στην εκπομπή μας Trip Me Up! την Τρίτη 27-10-20009, 18:00-20:00 στο Trip Radio:
Stay Tuned !

Everything Always Goes Wrong A Place to Bury Strangers
Smile When You Smile A Place to Bury Strangers
The Boy I Wish I Never Met A Smile And A Ribbon
These Days are Cold Absent Without Leave
Adrift Air Formation
Walkabout (w_ Noah Lennox) Atlas Sound
Spaceman Belly
The Be Colony Broadcast and The Focus Group
Diamond In The Dark Damian Lazarus
Let's Go Surfing Drums
Papillon Editors
Moscow State Circus Eugene McGuinness
The Slip Film
Evil Flaming Lips
Laura Girls
Summertime Girls
NYC Interpol
Indian Summer Manhattan Love Suicides
Puzzles Mary Onettes
So Far Around The Bend National
Make Light Passion Pit
Miss It So Much Rφyksopp
Speakeasy Shed Seven
One More Hour Sleater-Kinney
Prom Zombie Stellastarr*
Surprise Paper Planes ComaR
Death White Lies
VCR The XX

Devendra Banhart - 'What Will We Be' [Warner Bros, 2009]

Κάποιοι θα το πουν ώριμο βήμα στα lo-fi, trippy folk μουσικά παιδέματα του και όμως η απρόβλεπτη φύση του ιδιοφυούς και εμπνευσμένου μάστορα του ιδιοσυγκρασιακά κοσμικού ήχου της δυτικής ακτής πατάει σε στέρεο έδαφος χωρίς να χάνει σπιθαμή από την μοναχική χίπικη ευαισθησία του. Παίρνει τα λεφτά από την Warner - αφήνοντας την XL Recordings - επενδύοντας σε ενα DIY studio στο σπίτι του στην Καλιφόρνια, χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά τους ίδιους μουσικούς συνεργάτες με τον προηγούμενο δίσκο (μέλη των Megapuss, Vetivers και The Bees) και ανοίγει τους μουσικούς τους ορίζοντες σε πιο ξεκάθαρα μουσικά μονοπάτια, σε κλασσικά ακούσματα της αμερικανικής μουσικής σκηνής διαχρονικά. Ο δίσκος περιέχει τραγούδια εκπλήξεις όπως είναι το πρώτο funky single 'Baby' το οποίο αναμένεται να ρεμιξάρουν και οι Wu Tang Clan αλλά και τo '16th And Valencia, Roxy Music' με την sexy glam κιθάρα σαν μια μικρή κληρονομιά από την συνεργασία με τον Beck στη διασκευή τραγουδιών του Leonard Cohen. Ίσως εκπλήσσει όμως ακόμα περισσότερο το σκοτεινό κιθαριστικό fuzziness που σκορπίζει την country blues δομή του Rats . Ο δίσκος περιέχει ακόμα τα 'First Song For B' και 'Last Song For B' , μια πληθωρική -σε δύο τραγούδια- ανάμνηση ενός παρελθόντος έρωτα στα μάτια της Bianca Casady των Cocorosie αλληθωρίζοντας πότε σε απλοϊκά πιανιστικά ιντερλούδια και πότε σε φωνητικές παρηχήσεις. Εξαιρετικά στέκονται το spiritual 'Going Back' , το ονειρικό 'Maria Leonza' και το εναρκτήριο 'Can't Help But Smiling' που αβίαστα σε εισάγει στο νέο μουσικό πανδαιμόνιο του Devendra. Ξεχωριστή θέση στο playlist έχει το 'Chin Chin & Muck Muck' όπου ο καλλιτέχνης τεμαχίζει το τραγούδι και ηχοδρομεί ισορροπημένα ανάμεσα σε διαφορετικά μουσικά δόγματα, άπαντα συγκερασμένα σε σουρεαλιστικούς εξομολογητικούς στίχους που οδηγούνται σε μια αύτανδρη παράδοση στο χειροκρότημα των μυστών του φαινομένου Devendra Banhart. Και έρχεται τέλος η φλύαρη θετική νότα του 'Foolin'' να ξεπροβοδίσει τον εξαιρετικό αυτό νέο δίσκο.

Galazoaimatos @ Exploding Plastik

Monday, October 26, 2009

Dead Man's Bones

Δεν βρίσκω καλύτερη ευκαιρία να συνταιριάξω τον ερχομό του Halloween στις 31 Οκτωβρίου, αυτής της αρχαίας κελτικής παγανιστικής γιορτής με την παρουσίαση των Dead Man's Bones,το δίδυμο του γοητευτικού και προ τετραετίας υποψήφιου για Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου ηθοποιού Ryan Gosling με τον συνάδελφο και φίλο του ηθοποιό Zach Shields.
Δυο νεαροί γεμάτοι εμμονές με φαντάσματα, στοιχειωμένα σπίτια και τερατώδεις ιστορίες αγάπης-ο Gosling μεγάλωσε δίπλα σε ένα νεκροταφείο-, λατρεία για τα doo-wop των 50's , τα girl groups των 60's και τις παιδικές χορωδίες ξεκίνησαν να συνθέσουν μουσική για ένα υποτιθέμενο θεατρικό δρώμενο σκηνοθετημένο στο ύφους του Peter Stein ή του Robert Wilson. Και όλα αυτά δοσμένα μουσικά μέσα από ένα πλαίσιο κανόνων ηχογράφησης που θυμίζει πολύ το Dogma 95.Μέσα από σποραδικές πρόβες κι αφήνοντας τα λάθη να ενσωματώνονται στη διαδικασία ηχογράφησης , περιέχοντας φυσικούς ήχους όπως ο ήχος της βροχής , το θρόισμα των φύλλων και κατά τα πιστεύω τους την παιχνιδιάρικη λυρική αύρα ενός φαντάσματος οι Dead Man's Bones βρήκαν την ολοκλήρωση τους με τη συμμετοχή της L.A.'s Silverlake Conservatory Children's Choir. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με τους ήχους και τους πειραματισμούς και αφέθηκαν να χορεύουν και να απαγγέλλουν τραγούδια όπως το 'Bang Bang (My Baby Shot Me Down)' της Nancy Sinatra στην περιοδεία που ήδη έχει ξεκινήσει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Οι πρωτοτυπίες συνεχίστηκαν με τον διαγωνισμό ταλέντου στο πνεύμα του Halloween που γίνεται σε κάθε πόλη που επισκέπτεται το goth-folk cabaret των Dead Man's Bones και ανοίγει κάθε συναυλία.
O ομώνυμος δίσκος τους κυκλοφόρησε στις 5 Οκτωβρίου 2009 από την Anti Records , την εταιρία που ηχογραφεί και ο Tom Waits και θυμίζει μια σύνθεση ήχων από Arcade Fire, Misfits , Bauhaus και Zombies .Η εκπληκτικά βαρύτονη φωνή του Ryan Gosling σε συνδυασμό με το πιάνο, την κιθάρα και τα ντραμς, την μαγευτική συμμετοχή της χορωδίας ντυμένη με λευκά σεντόνια και πρόσωπα βαμμένα σαν σκελετοί συνθέτουν μια θεατρική performance ενός gothic Kurt Weil.

[MySpace]

Galazoaimatos @ Exploding Plastik

Thursday, October 22, 2009

'Once In A Lifetime'
της Νικόλ Αλεξανδροπούλου


Μην πανικοβάλλεστε! Δεν το γυρίσαμε σε κινηματογραφικό blog, απλά είναι αδύνατο να μην αναφερθούμε στο 'Once In A Lifetime', το ντοκιμαντέρ της Νικόλ Αλεξανδροπούλου με θέμα τον μοναδικό ραδιοφωνικό παραγωγό Γιάννη Πετρίδη, δημιουργό της εκπομπής 'Από τις 4 στις 5', που μεταδίδεται καθημερινά στο κρατικό ραδιόφωνο (αδιάλειπτα!) από το 1975.
Η ταινία ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του Γιάννη από την Ζήνωνος στον Πειραιά και από εκεί, στην Κυψέλη, αναφερόμενη ταυτόχρονα και στην παράλληλη εξέλιξη του rock τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Εγχείρημα δύσκολο, αλλά και εξαιρετικά ενδιαφέρον για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για τον Πετρίδη, από τη στιγμή μάλιστα, που ως παραγωγός σπάνια αναφέρεται στον εαυτό του και -ακόμα σπανιότερα- αναφέρεται στα κατορθώματά του: 'το παιδί από την Κυψέλη', όπως αποκαλεί σε ένα σημείο τον εαυτό του που από γιος κουρέα κατέληξε να ταξιδεύει σε private νησί του Richard Branson (ιδιοκτήτη της Virgin), να συσκέπτεται με τα μεγαλύτερα στελέχη της εταιρίας για τον νέο δίσκο της Janet Jackson, να διευθύνει το -κατά κοινή ομολογία πλέον- καλύτερο ελληνικό μουσικό έντυπο ever (Ποπ & Ροκ) και να ψηφίζει (μοναδικός Έλληνας, φυσικά!) για το Rock'n'Roll Hall Of Fame...'Κυνηγάω από μικρός να δώσω μία εικόνα στο συναίσθημα που μου προκαλεί το άκουσμα ενός τραγουδιού' λέει ο ίδιος οδηγώντας στις ατλαντικές ακτές που περιέγραψε ο Jack Kerouac και τις οποίες επισκέπτεται τακτικά. Όλο το δεύτερο μέρος, άλλωστε, είναι επικεντρωμένο στα υπερατλαντικά ταξίδια του Γιάννη.
Δυστυχώς, οι περισσότερες κριτικές (κυρίως στα free press της πόλης) αναλώθηκαν στο να καταδικάσουν την εμφάνιση του πρώην Υπουργού Πέτρου Ευθυμίου και του διευθυντή του (τότε) ΚΛΙΚ Πέτρου Κωστόπουλου, αγνοώντας τόσο το λόγο για τον οποίο εμφανίζονται (ο πρώτος ως μετέχων στο μεταδιδακτορικό τοπίο της Ελλάδας, ο δεύτερος ως εκπροσωπών το αντίπαλο δέος του ΚΛΙΚ FM, σταθμού διαμετρικά αντίθετου με την λογική και τις αξίες του κρατικού ραδιοφώνου) όσο και το εκτόπισμα των υπολοίπων εμφανιζομένων: Αργύρης Ζήλος, Μάρκος Φράγκος ('διάδοχος' του Γιάννη στη διεύθυνση του ΠΟΠ & ΡΟΚ και μία από τις καλύτερες μουσικές πένες της Ελλάδας) και Γιάννης Αγγελάκας. Ο Μάρκος Φράγκος διαλύει (εκ των έσω) την γνωστή κατηγορία περί σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ της διευθυντικής θέσης του Πετρίδη στη Virgin και της δισκοκριτικής αναφερόμενος στο παλιό πρωτοσέλιδο των Prodigy στο ΠΟΠ & ΡΟΚ (ο Πετρίδης επέμενε να τοποθετηθούν οι -ανήκοντες στο δυναμικό της Virgin- Prodigy στο εξώφυλλο αφού ήταν αυτό που συνέβαινε εκείνη την εποχή γνωρίζοντας την κριτική που θα δεχθεί για ...διαπλοκή). Ο Γιάννης Αγγελάκας μιλάει για το τρακ που είχε όταν θα γνώριζε το 'ίνδαλμά του' Πετρίδη την εποχή του 'Πάρτυ στον 13ο Όροφο'...
Μοναδικό μας παράπονο: η απουσία του Κώστα Ζουγρή, ραδιοφωνικό έτερον ήμισυ του Γιάννη, ακούραστος και αφανής (τι αφανής δηλαδή, αληθινός φαντομάς!) εργάτης της εκπομπής που σίγουρα θα είχε πολλά να προσθέσει στο τελικό αποτέλεσμα...
'Το ροκ πέθανε' αναφέρει σε μία αποστροφή του ο Πετρίδης. Οι μύθοι του όμως θα παραμείνουν για πάντα. Έτσι, Γιάννη;

Νίκος Ζωητός

Wednesday, October 21, 2009

Trip Me Up! playlist,
Tuesday 20-10-2009 @ Trip Radio

Αυτό ήταν το playlist στην εκπομπή μας Trip Me Up! την Τρίτη 20-10-20009, 18:00-20:00 στο Trip Radio:
Stay Tuned !

Deadbeat A Place To Bury Strangers
Be A Bee Air
Sink Or Swim Bad Lieutenant
A Brief History Of Love Big Pink
Yoo Have To Worry Callas
Happy As Can Be Cut Off Your Hands
Sex Sell Deadstar
Seasun Delorean
Fell Of The Floor, Man dEUS
Think I Need It Too Echo & The Bunnymen
Kyriarxoi Tou Sympantos Fantastikoi Hxoi
Keep The Streets Empty For Me Fever Ray
Watching The Planets Flaming Lips
The Sparrow Look Up At The Machine Flaming Lips
To Clear Eyes Gallon Drunk
Laura Girls
Surfin' USA Jesus & Mary Chain
Smile Monsieur Minimal
Killing Moon Pavement
Start To Melt Peter Bjorn & John
Magic Doors Portishead
Bang! Raveonettes
Suicide Raveonettes
In Love Ringo DeathStarr
Sworn And Broken Screaming Trees
Antenna Sonic Youth
Graffiti Eyes Stellastarr**
Anyone Else But You The Moldy Peaches
Islands XX

Sunday, October 18, 2009

Wavves - Wavvves [2009, Fat Possum]

Πίσω από το ανορθόγραφο όνομα Wavves κρύβεται ο 22χρονος slacker Nathan Williams από το San Diego που κυκλοφόρησε στη Fat Possum το δεύτερο LP του με τίτλο 'Wavvves' προσθέτοντας ακόμα ένα 'v' στον τίτλο του σε σχέση με το πρώτο του δίσκο (με τον οποίο μοιράζονται αρκετά κοινά κομμάτια).
Ήχος ακατέργαστος (σαν να έχει ηχογραφηθεί στο υπνοδωμάτιό του χωρίς παραγωγό) με στοιχειώδεις μελωδίες και στίχους, επηρεασμένος από το surf rock των 60'ς και φιλτραρισμένος μέσα από το fuzz των Jesus and Mary Chain και το hardcore punk των 80's. Αποτέλεσμα: δυστυχώς, αδιάφορο!
Ο Wavves είναι ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα του φετινού hype (8.1/10 η βαθμολογία του Pitchfork, 8/10 η αντίστοιχη των Uncut και Spin) και άλλο ένα όνομα που προσπαθεί να παράγει τον θορυβώδη ήχο των 90's ανεπιτυχώς. Κυρίως, γιατί ο θόρυβος του Wavves χρησιμοποιείται για να καλύψει την συνθετική του μετριότητα και την ανεπάρκεια του να παράγει γερές μελωδίες. Το αντίθετο -δηλαδή- από αυτά που μας δίδαξαν οι Jesus and Mary Chain και My Bloody Valentine, όταν ο θόρυβος έκρυβε (και αναδείκνυε) υπέροχες μελωδίες που μπορούσαν να παιχτούν άνετα και ακουστικά.
Don't believe the hype! (που έλεγαν και οι Public Enemy...)

Νίκος Ζωητός




Trip Me Up! playlist,
Tuesday 13-10-2009 @ Trip Radio

Αυτό ήταν το playlist στην εκπομπή μας Trip Me Up! την Τρίτη 06-10-20009, 18:00-20:00 στο Trip Radio:
Stay Tuned !

GBG Belongs To Us Air France ft Roos
Loser Beck
And Stones Blue Aeroplanes
Red Rag Brakes
Anthems For A Seventeen Year-Old Girl Broken Social Scene
Surf Solar (7'Edit) Fuck Buttons
Silence Infidelity
West Side Highway Lanterna
Dance Dance Dance Lykke Li
Teen Angst M83
Stadium Love Metric
Introducing Palace Players Mew
Silas The Magic Car Mew
You're A Target No Age
Little Secrets Passion Pit
Thank You For Being You Pastels
Love Like A Sunset (Animal Collective Remix - Deakin's Jam) Phoenix
Last Dance Raveonettes
Duel Swervedriver
My Boys (Animal Collective cover) Taken By Trees
Once in a Lifetime Talking Heads
Things Change Warrior Queen & Heatwave
Higher Than The Stars (Saint Etienne Visits Lord Spank Remix) The Pains Of Being Pure At HeartZebra Tracks
You Disappear Tiny Microphone
My Forgotten Favorite Velocity Girl
So Bored Wavves
Teenage Super Party Wavves
Basic Space XX
Borealis Fallacia Zebra Tracks

Monday, October 12, 2009

Mew: 'No More Stories...' [2009, Columbia]

Οι Δανοί Mew είναι από τις μπάντες που έχουν καταφέρει να αφήσουν το δικό τους μουσικό στίγμα στη δεκαπενταετή τους πορεία, κάτι που φαίνεται έντονα και στο τελευταίο πέμπτο κατά σειρά album τους. Με παραγωγό τον Rich Costey (Muse, Interpol, Glasvegas, ΝΙΝ, κλπ) έφτιαξαν ένα πιο upbeat - για τα δεδομένα τους - και με μεγαλύτερη έμφαση στα synths παρά στις κιθάρες δίσκο, χωρίς να ξεφεύγουν ωστόσο από το πλαίσιο 'εκεί που οι Mercury Rev συναντούν τους Μ83' (όσο δόκιμο αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί...). Λυρισμός έντονος χάρις στα φωνητικά του Jonas Bjere και μία τάση να αντιστρέψουν την κλασική τους δομή τραγουδιών του 'ξεκινάω ήρεμα σιγά σιγά και κορυφώνω στο chorus', όπως φαίνεται στο “Cartoons and Macramé Wounds”. Το ξεκίνημα γίνεται με το "New Terrain" το οποίο μπορεί να παιχτεί και ανάποδα και τότε θα ακούσετε το bonus track με τίτλο "Nervous"!
Ξεχωρίζουν επισης το "Silas the Magic Car" στο οποίο ακούγεται και παιδική χορωδία όπως και το "Sometimes Life Isn't Easy".
Γενικά ένας δίσκος που χρειάζεται αρκετές ακροάσεις για να αναδειχτούν οι ενορχηστρικές αρετές του με ολοκληρωμένο τίτλο - ποίημα: No more stories / Are told today / I’m sorry / They washed away / No more stories / The world is grey / I’m tired / Let’s wash away

theo_k
[MySpace]

"Introducing Palace Players"


Friday, October 9, 2009

Big Pink - 'A Brief History Of Love' [2009, 4AD]

Μπάντα (ντουέτο) από το Λονδίνο (και όχι περιέργως από το Manchester ή έστω το Liverpool) η οποία ηχογραφεί με τη μία στη θρυλική 4AD, ψυχεδελίζει τόσο που μας θυμίζει έντονα το πρώτο ομώνυμο EP των Verve, με φωνητικά που δηλώνουν πώς θα έπρεπε να ακούγεται και σήμερα ο Ian McCulloch και με ένα - μην μου πείτε - καθώς πρέπει εξώφυλλο, σίγουρα δεν θα πέρναγε απαρατήρητο (για να βάλω μια τελεία).
Εν μέρει είχαμε προετοιμαστεί πιο πριν μες την χρονιά για αυτόν τον ήχο, με το εντυπωσιακό 'Primary Colors' των Horrors - ακούστε το κορυφαίο 'Crystal Visions' και θα καταλάβετε το γιατί...
Το 'Velvet' και ακολούθως το 'Dominos', τα δύο singles τους, στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία και τους εξασφάλισαν τον τίτλο του best new act της χρονιάς κατά το NME, όπως είχε γίνει και πέρυσι με τους Glasvegas οι οποίοι και τους το παρέδωσαν στα Shockwave Awards.
Έντεκα κομμάτια με κεντρικό θέμα την αγάπη και τις διαφορετικές όψεις της, όπως δηλώνουν και οι ίδιοι, αφορά ο δίσκος τους. Και επειδή και εμείς αγαπάμε πολύ τον ήχο του Madchester, δεν θα μπορούσαμε παρά να τους ακολουθήσουμε!
theo_k
[MySpace]

Thursday, October 8, 2009

Trip Me Up! playlist, Tuesday 06-10-2009 @ Trip Radio

Αυτό ήταν το playlist στην εκπομπή μας Trip Me Up! την Τρίτη 06-10-20009, 18:00-20:00 στο Trip Radio:
Stay Tuned !

Failure A Sunny Day In Glasgow
At War With The Sun Big Pink
Crystal Visions Big Pink
Crush On You Brakes
Oh! Forever Brakes
Good Time Brazilian Girls
Snookered Dan Deacon
Two Ways Out Darker My Love
Digital Solace Depreciation Guild
Saffron Revolution Fennesz
Heavy Cross Gossip
A New Love For Lakes And Ponds Hero Cycle
Fire Kasabian
Seconds away Legends
Sick Muse Metric
Lollipop Monsieur Minimal
Astronomy Domine Pink Floyd
Idioteque Radiohead
Dreams Burn Down Ride
Common Reactor Silversun Pickups
Mayonnaise Smashing Pumpkins
Allright Supergrass
Homecoming Teenagers
Keep Your Head Ting Tings
Molly's Lips Vaselines
Slide Away Verve
Horchata Vampire Weekend
Kennedy Wedding Present
Mockin Bird Tindersticks

Wednesday, October 7, 2009

Brakes - 'Touchdown' [2009, Fat Cat]

Κάπου το 2005, ο εκλεκτός κύριος Eamon Hamilton αποφάσισε να εγκαταλείψει τα πλήκτρα των British Sea Power και να αφοσιωθεί στο προσωπικό του όχημα των Brakes. Και μάλλον σοφά έπραξε, αφού το φετινό τους 'Touchdown' είναι η καλύτερη τους -μέχρι σήμερα- δουλειά. Μέσα σε μόλις 36 λεπτά, οι Brakes συμπυκνώνουν την αγάπη τους για το '90's αμερικάνικο indie rock αν και προέρχονται από την παραλία του Brighton.
Σχεδόν ότι αγαπήσαμε στα '90's βρίσκεται εδώ : η καταιγίδα των Pixies (στον εναμισόλεπτο δυναμίτη 'Red Rag' και στο ελάχιστο μεγαλύτερο 'Hey Hey'), οι μελωδίες των Dinosaur Jr. ('Do You Feel The Same'), το low-tempo των Yo La Tengo ('Worry About It Later'), η αφοπλιστική απλότητα των Jesus and Mary Chain (στο κορυφαίο του δίσκου 'Oh! Forever') χωρίς να λείπουν κι οι pure rock'n'roll και country αναφορές ('Ancient Mysteries' και 'Eternal Return').
'Ενας εξαιρετικά συμπαγής δίσκος, που κλείνει με το ατμοσφαιρικό 'Leaving England'. Καθόλου κακή ιδέα μία μετακόμιση στην Αμερική! Τι δουλειά έχουν στο ...Brighton;

Νίκος Ζωητός