Tuesday, February 28, 2012


Magazine - ' No Thyself '
(Wire-Sound, 2011)





Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα συγκρότημα όπου είχαν στριμωχθεί ο Φραντς Κάφκα στους στίχους, ο Larry Bird στο μπάσο, ο Zinedine Zidane στην κιθάρα, ο Garry Kasparov στα πλήκτρα, ο Björn Borg στα ντραμς, ο John McGeoch (!) στο σαξόφωνο και ο Howard Devoto (επίσης, αυτοπροσώπως) στα φωνητικά. Κυκλοφόρησε τέσσερις «κανονικούς» και αριστουργηματικούς δίσκους όμως, λόγω, εν πολλοίς, της μέτριας εμπορικής τύχης διαλύθηκε ήσυχα. Ορισμένοι από δαύτους, στη συνέχεια, κάνανε μεγαλύτερες καριέρες σε άλλα σχήματα, solo ή σε άλλα αθλήματα. Αυτή είναι, επιγραμματικώς, η ιστορία της πληρέστερης και σπουδαιότερης μπάντας στην ποπ ιστορία.

Μετά από κάτι λιγότερο από τριάντα χρόνια κάποιοι από αυτούς ξανάσμιξαν, πραγματοποίησαν μερικές συναυλίες και, τελικώς, κυκλοφόρησαν και νέο δίσκο. Το (κλισέ) ερώτημα είναι: έχει να προσθέσει κάτι αυτός ο δίσκος στην ιστορία (τους); Η απάντηση είναι κατηγορηματική: δυστυχώς, όχι. Όχι ότι ο δίσκος δεν είναι (πολύ) σπουδαίος. Απλώς, νομίζουμε ότι έπεσαν (με τα μούτρα) στην παγίδα της προσκόλλησης (με την έννοια της επίτευξης αλλά και με εκείνη της αφοσίωσης) στον ήχο που βγάζανε τότε. Κάτι που πέτυχαν σε απόλυτο βαθμό, αλλά χάσανε το δάσος. Που εν προκειμένω, όταν άκουγε κανείς Magazine μπορεί να ήταν ότι έμενε αποσβολωμένος και με έναν αβάσταχτο κόμπο στο λαιμό. Ό,τι πλησιέστερο στην ευτυχία δηλαδή.

Συμπληρώνουμε ακόμη, όσο κι αν ακούγεται ιερόσυλο, την απουσία κάποιου “funky tune” στο όλο «πρότσες» που, οι προσεκτικοί ακροατές, θα έχουν παρατηρήσει ότι δεν έλειπε από καμιά, μέχρι τώρα, δημιουργία τους. Ακόμη πιο κακεντρεχώς θα σημειώναμε ότι γίνεται εμφανής μια προσπάθεια να αποδειχθεί ότι όλη η ουσία των Magazine είναι ο κ. Devoto, κάτι που βρίσκεται πολύ κοντά στην α-λήθεια, αλλά- όπως είπαμε και στην αρχή- δεν είναι ολόκληρη. Οι νέοι John Doyle ('Shadow and Light' (Compass Records - 2011) ) και Barry Adamson βρίσκονται μάλλον πιο μέσα στον «ΜαγκαζίνοΓαλαξία». Μήπως, μάλιστα, άδικα ψάχνουμε καλλιτέχνες τόση ώρα κι αυτός ο τελευταίος θα ήταν τελικά η αναγκαία και ικανή συνθήκη;

Νίκος Rorschach



No comments: