Tuesday, February 28, 2012


Magazine - ' No Thyself '
(Wire-Sound, 2011)





Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα συγκρότημα όπου είχαν στριμωχθεί ο Φραντς Κάφκα στους στίχους, ο Larry Bird στο μπάσο, ο Zinedine Zidane στην κιθάρα, ο Garry Kasparov στα πλήκτρα, ο Björn Borg στα ντραμς, ο John McGeoch (!) στο σαξόφωνο και ο Howard Devoto (επίσης, αυτοπροσώπως) στα φωνητικά. Κυκλοφόρησε τέσσερις «κανονικούς» και αριστουργηματικούς δίσκους όμως, λόγω, εν πολλοίς, της μέτριας εμπορικής τύχης διαλύθηκε ήσυχα. Ορισμένοι από δαύτους, στη συνέχεια, κάνανε μεγαλύτερες καριέρες σε άλλα σχήματα, solo ή σε άλλα αθλήματα. Αυτή είναι, επιγραμματικώς, η ιστορία της πληρέστερης και σπουδαιότερης μπάντας στην ποπ ιστορία.

Μετά από κάτι λιγότερο από τριάντα χρόνια κάποιοι από αυτούς ξανάσμιξαν, πραγματοποίησαν μερικές συναυλίες και, τελικώς, κυκλοφόρησαν και νέο δίσκο. Το (κλισέ) ερώτημα είναι: έχει να προσθέσει κάτι αυτός ο δίσκος στην ιστορία (τους); Η απάντηση είναι κατηγορηματική: δυστυχώς, όχι. Όχι ότι ο δίσκος δεν είναι (πολύ) σπουδαίος. Απλώς, νομίζουμε ότι έπεσαν (με τα μούτρα) στην παγίδα της προσκόλλησης (με την έννοια της επίτευξης αλλά και με εκείνη της αφοσίωσης) στον ήχο που βγάζανε τότε. Κάτι που πέτυχαν σε απόλυτο βαθμό, αλλά χάσανε το δάσος. Που εν προκειμένω, όταν άκουγε κανείς Magazine μπορεί να ήταν ότι έμενε αποσβολωμένος και με έναν αβάσταχτο κόμπο στο λαιμό. Ό,τι πλησιέστερο στην ευτυχία δηλαδή.

Συμπληρώνουμε ακόμη, όσο κι αν ακούγεται ιερόσυλο, την απουσία κάποιου “funky tune” στο όλο «πρότσες» που, οι προσεκτικοί ακροατές, θα έχουν παρατηρήσει ότι δεν έλειπε από καμιά, μέχρι τώρα, δημιουργία τους. Ακόμη πιο κακεντρεχώς θα σημειώναμε ότι γίνεται εμφανής μια προσπάθεια να αποδειχθεί ότι όλη η ουσία των Magazine είναι ο κ. Devoto, κάτι που βρίσκεται πολύ κοντά στην α-λήθεια, αλλά- όπως είπαμε και στην αρχή- δεν είναι ολόκληρη. Οι νέοι John Doyle ('Shadow and Light' (Compass Records - 2011) ) και Barry Adamson βρίσκονται μάλλον πιο μέσα στον «ΜαγκαζίνοΓαλαξία». Μήπως, μάλιστα, άδικα ψάχνουμε καλλιτέχνες τόση ώρα κι αυτός ο τελευταίος θα ήταν τελικά η αναγκαία και ικανή συνθήκη;

Νίκος Rorschach



Wednesday, February 15, 2012


Bokomolech - ' Talk About Fires '


H πρώτη γεύση από το ολόφρεσκο "Mass Vulture" των Boko μόνο γλυκιά μπορεί να είναι....

Bokomolech - Talk About Fires by Mixtape.gr

Friday, February 3, 2012


2L8 - 'New Battles Or Without Honor And Humanity'
(PledgeMusic release, 2011)


Δεν θέλαμε να γράψουμε κάτι γι’ αυτόν τον δίσκο ως τώρα κυρίως για να μην κατηγορηθούμε για… παραγοντισμό. Ακόμη, σε όσους παραξενεύτηκαν με την επιλογή μας να τον τοποθετήσουμε μόλις στη θέση 10 με τα καλυτερότερα του 2011, εξηγούμε ότι αφενός τον τοποθετήσαμε με τις πρώτες ακροάσεις στην τιμητική πρώτη δεκάδα, αφετέρου υπάρχει «ρεζερβέ» και η θέση 1 για το… 2012, τουλάχιστον στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου μας θεωρούμε απίθανο να ξεπερασθεί φέτος.

Επίσης δεν είναι στις προθέσεις μας να σας μυήσουμε σε θεωρίες συνομωσίας. Ούτε να απαντήσουμε σε- εύλογα- ερωτήματα όπως: είναι το 'ΟΚ Computer' της ελληνικής ποπ (sic) παράδοσης ή με πόσες δισκογραφίες ολόκληρες «μεγάλων ξένων» μπορεί να μπει στην ίδια ζυγαριά (και να μην μπατάρουν οι δισκογραφίες) ή πόσα σινγκλάκια του και για πόσον καιρό θα γεμίζανε τις λίστες παγκοσμίως αν ο δίσκος ήταν αγγλοσαξωνικός ή πόσες «κορυφώσεις/αδειογεμίσματα/ κρεσεντοαξελεράτο» μπορεί να αντέξει ένας ακροατής σε ένα μόνον τραγούδι ή ποιος ειδικός μπορεί να εντάξει αυτή τη μουσική σε κάποιο είδος, κι αν όχι μήπως είναι μια κατηγορία μόνος του ή τι θα έκανε ο …Bowie αν άκουγε αυτόν τον δίσκο:

α) θα παρατούσε την λίμνη του στην Ελβετία και θα ξανάμπαινε στο studio,
β) θα φώναζε τον Βοζίκη σπίτι του να παίζουνε ασταμάτητα μαζί μέχρι να… χρεοκοπήσει η
Ελλάδα,
γ) θα περιόδευε μαζί με τους 2l8 ως Ziggy στον… Άρη κ.ο.κ.

Απλώς θέλαμε να πούμε ότι είναι ένας δίσκος που υπερβαίνει την μουσική. Ο πρώτος δίσκος που τυχαίνει να έχουμε ακούσει που κοιτάει κατάματα την ζωή.

Αυτά. Πάμε τώρα να στηθούμε στην ουρά για τους Peppers. Λίγο πιο δίπλα εκεί στην Πανεπιστημίου, κάποτε κι ο Άσιμος πουλούσε τις κασέτες του.

Νίκος Rorschach