Sunday, December 28, 2008

Best 50 singles of 2008


Με τις ευχές μας για ότι καλύτερο στη νέα χρονιά, σας παρουσιάζουμε τα 50 καλύτερα singles του 2008 όπως τα είδε αυτό το blog, χωρίς αξιολογική σειρά αν εξαιρέσουμε το top 5 μας (ή top 6 για την ακρίβεια μιας και φέτος προέκυψε ισοψηφία για το No 1…)."So like a Dream- No , Better", επαναλαμβάνουν οι Air France, αναμιγνύοντας με το μοναδικό τους τρόπο την pop με την electronica. Τόσο ήλιο έχει στη Σουηδία;
Κατάφεραν να συνδυάσουν με τον καλύτερο τρόπο στοιχεία από ποπ 50’s, glam 70’s και να κάνουν φίλους ακόμα και new wavers…
O 3ος δίσκος τους συνολικά δεν μας έπεισε, εδώ όμως μας γυρνάνε στον ήχο του Silent Alarm και δεν μας χαλάει καθόλου.
Ένα από τα καλύτερα singles που έγραψαν ποτέ ίσως μέσα στον καλύτερό τους δίσκο και στην παραγωγή ο Howard Bilerman (ο drummer στο Funeral των Arcade Fire & Thee Silver Mt. Zion…) που του προσθέτει στοιχεία που τα συναντούμε σε κυκλοφορίες της Constellation Records…
Οι Σουηδοί εξελίσσονται σε μέντορες της indie pop και η Labrador records άξια διάδοχος της Sarah….
Ευχάριστη έκπληξη από τον Ιρλανδό σε ένα track-έκπληξη που θα μπορούσε να ανήκει και στις καλύτερες στιγμές των Primal Scream.
O Bradford Cox έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε μεγάλη indie περσόνα με τους ιδιαίτερους πειραματισμούς του, εδώ μας οδηγεί σε μονοπάτια των early Pavement…
H πιο δυνατή στιγμή του Vantage Point από τους Βέλγους φίλους μας
Επάξια ή όχι το φετινό Mercury Prize το πήραν πάντως και ας είχαν μπροστά τους τον ογκόλιθο των Radiohead…
Μαθήματα απλού Rock’n’Roll από τη Βοστώνη μέσω Chicago και παθιασμένα φωνητικά από την μόλις 20 χρονών Ezra, μάλλον έπεται και συνέχεια…
Το Antidotes άλλοι το χαρακτηρίζουν minimal pop και άλλοι dance rock εμείς στέλνουμε ένα big big love στην κιθάρα του Γιάννη Φιλιππάκη…
Οι ηχητικοί τρομοκράτες από το Bristol σε ένα από τα πιο θορυβώδη και ξεχωριστά albums της χρονιάς. Πέρασαν και από το Αν, κάνοντάς μας να ψάχνουμε ωτοασπίδες.
Πέρσι, οι Βρετανοί krautrockers μας έκαναν να τραγουδάμε το όνομα τους, φέτος κόλλησε στον εγκέφαλό μας το ‘Vanilla, strawberry, knickbocker glory’.
Πρώτη από τις δύο εμφανίσεις των Σκωτσέζων (και λίγες είναι). Με φωνητικά που νομίζεις ότι ο Strummer ζει ακόμα, εξαιρετικές μελωδίες και 90’s κιθαριστική παραμόρφωση.
Κάπου τους άκουσε ο Tim Burgess των Charlatans και είπε να τους βοηθήσει. Long lives Brit Pop!

Μια από τις αποκαλύψεις της χρονιάς. Το νεοϋορκέζικο ντουέτο χωρίς καν να έχει κυκλοφορήσει ολόκληρο LP κατάφερε να μας ξεσηκώσει με τα reverb synths και τα distorted vocals και να μας κάνει να δούμε με πιο ενδιαφέρον τη σύγχρονη electro punk σκηνή.
Με ένα ρεφραίν που σε στέλνει κατευθείαν στην πίστα επέστρεψαν οι Hot Chip.
Η μελωδικότερη στιγμή του πολύ καλού τους φετινού δίσκου ‘Midnight Boom’.
Εκτοξεύονται ακόμα ψηλότερα φέτος με τον παραδοσιακό rock ήχο τους.
Θα χρειαστείτε κάμποσα energy drinks όταν τους ακούσετε…
Η κοριτσίστικη φωνή της Lykke Li από τη Σουηδία δεν πέρασε απαρατήρητη από τη φυλή του Myspace…
80's pop memorabilia στην καλύτερη εκδοχή, όπως καταλάβατε και στο Gagarin.
Εξαιρετικό single των υπερεκτιμημένων MGMT
Μοναδική ελληνική παρουσία στην λίστα μας η δεσποινίδα Μόνικα Χριστοδούλου που εντυπωσίασε με την ωριμότητα των συνθέσεων και της ερμηνείας της παρά τα 22 της χρόνια. Good Luck!
Πως γίνεται να κάνουν δύο άτομα τόσο θόρυβο; Και πάνω που μας είχανε λείψει οι Husker Du…
Θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον η μπάντα από το Brooklyn όπως φαίνεται…
Άξιοι διάδοχοι των Franz Ferdinand
Ευχαριστούμε, athens66.blogspot.com
Διασκευή των λατρεμένων Ride με γυναικεία φωνητικά και σεβασμό στην κιθαριστική τους παράδοση θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα;
Πάντα ενδιαφέρουσες οι δουλειές των Primal, εδώ σε πιο ποπ μονοπάτια και τα πάνε εξίσου καλά όπως παλιά…
Κλασσικός ήχος REM που αγαπάμε αν και θάφτηκε δεόντως από τους Έλληνες indie δισκοκριτικούς.
Εδώ σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Κλείστε τα μάτια και διαλέξτε ένα track στην τύχη από το ‘Lust Lust Lust’. Σε εμάς έπεσε αυτό. Να δούμε πότε θα λείψουν από λίστα μας οι Raveonettes…
Έκλεψε την παράσταση η Santi White φέτος, Δεν διαλέξαμε το πολυακουσμένο ‘L.E.S. Artistes’ γιατί μέσα στο ντεμπούτο της υπήρχε το πιο γλυκό pop κομμάτι που ακούσαμε το 2008.
Από την αρχή σε πιάνει το ριφάκι και το indie attitude της μπάντας.
Απλή κιθαριστική ποπ των ανερχόμενων γάλλων τόσο όμορφη όσο και η κοπέλα που της το αφιερώνουν…
Θα μπορούσε να είχε βγει κάπου στα sixties και να το ακούγαμε σε συλλογές oldies but goodies.
Άξια τέκνα των My Bloody Valentine…
Το κομμάτι που δεν έβγαλαν ποτέ οι Fall
Μπορεί να το παραέκανε το NME με το hype για την μπάντα, εδώ όμως έχουμε απλά μαθήματα pop και ένα hit που δεν βγαίνει κάθε χρόνο.
Η πιο χαμηλότονη στιγμή του εξαιρετικού ‘Dear Science’
Το πιάνο και η ενορχήστρωση δικαιολογούν το θόρυβο που έγινε για αυτούς.
Η επιστροφή τους μετά από δέκα χρόνια μας γέμισε χαρά και τα 6’18’’ του ‘Judas’ μας έκαναν να νοσταλγήσουμε τα προηγούμενα κατορθώματά τους.
Μάλλον ακούστηκε πολύ τον πρώτο καιρό που βγήκε και ‘κάηκε’ πρόωρα ένα από τα πιο δυνατά hit τους.
Δεν φαίνονται να αστειεύονται οι τρεις κοπέλες από το Brooklyn.

TOP 5


5. Feel The Love - Cut Copy

Ακόμα δεν αισθάνεσαι την αγάπη? Δεν πειράζει, συνέχισε να χορεύεις και θα σου έρθει…

4. Geraldine
Glasvegas


Η Geraldine εγκαταλείπει τη δουλειά της σαν social worker και πουλάει t-shirts των Glasvegas στις συναυλίες τους. Αυτοί την ανταμείβουν με το καλύτερο φετινό κομμάτι τους.


3. The Rip
Portishead


Οι Portishead επέστρεψαν και η Beth το έβαλε σκοπό της να μας στείλει για παυσίπονα και αντικαταθλιπτικά. Με ήχο που μας θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των Air και ένα κορύφωμα στο τέλος που ακόμα μας αφήνει άφωνους.

2.Good Lies
Notwist


Ευγένεια + μελαγχολία + ντροπαλότητα + τιμιότητα = Notwist…


1B.Time To Pretend
- MGMT


Από τις σπάνιες περιπτώσεις κολλητικού single που ίσως χρειαστούμε ιατρική φροντίδα για να το ξεπεράσουμε…

1A.Halfway Home
- TV On The Radio


Όταν ακούς τον άξιο διάδοχο του ‘Wolf like me’ νομίζεις ότι ο David Bowie ηχογράφησε τον πρώτο indie κομμάτι του. ¨Ένα πολυεπίπεδο αριστούργημα που ήρθε για να μείνει. Με ένα ασταμάτητο handclapping που δίνει ρυθμό και ένα εφιαλτικό φινάλε ενός και πλέον λεπτού. Όπως είπανε και οι ίδιοι σε μία συνέντευξή τους: ¨A lot of bands have something to say, we have something to ask’.

Καλή χρονιά σε όλους!

Tuesday, December 23, 2008

Wedding Present - Live in Athens 21/12/2008


Μέρες γιορτινές και λίγο πριν ανεβάσουμε και εμείς τη λίστα με τα καλύτερα singles που ακούσαμε το χρόνο που φεύγει, ας κάνουμε και μία μικρή αναφορά στο live της περασμένης Κυριακής που παρακολουθήσαμε στο άθλιο tiki bar....Wedding Present και κάλλιο αργά παρά ποτέ που λένε μιας και δεν τους είχαμε δει παλαιότερα. Οι αγαπημένοι από το Leeds του John Peel έπαιξαν για περίπου μία ώρα και κάτι χωρίς encore όπως συνηθίζουν. Κιθαριστικός καταιγισμός από παλαιότερες τους στιγμές όπως το Getting Nowhere Fast από το ιστορικό George Best αλλά και λυρισμός όπως το αγαπημένο Interstate 5 μαζί και με κομμάτια από το φετινό El Ray συνέθεταν το set που μας παρουσίασαν. Αν και φαινόταν κουρασμένος ο David Gedge έβγαζε ενέργεια στη σκηνή που θα τη ζήλευαν πολύ νεότεροί του....Τη συναυλία άνοιξαν τα δύο αδέρφια των Callas που όσο περισσότερο τους βλέπουμε τόσο πιο πολύ τους εκτιμούμε.
Και πάμε στο διαταύτα: Είναι που είναι μία τρύπα το μαγαζί, έχεις γίνει παστή σαρδέλα, σηκώνεσαι στις μύτες προσπαθώντας να δεις την μπάντα και πας στο μπαρ για να πάρεις μία μικρή μπύρα όταν ενημερώνεσαι ότι κοστίζει 7 ευρώ, μιας και υπάρχει στη μπύρα δώρο 2 ευρώ!!(?). Τέλος πάντων για να μην γίνομαι κακός μέρες που είναι, τέτοια μπαράκια μπορούν να αντέξουν μόνο ακουστικά lives μιας και η ποιότητα του ήχου τους είναι μέτρια και σίγουρα όχι lives του μεγέθους των Wedding Present.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Thursday, November 27, 2008

iLiKETRAiNS - Live in Athens 23/11/2008


Όπως μας είπε και ο τραγουδιστής των iLiKETRAiNS, την περασμένη βροχερή Κυριακάτικη νύχτα στην Αθήνα, "έχετε ήλιο εσείς εδώ, αλλά τι περιμένατε να σας φέρουμε εμείς από το βροχερό Leeds? πάλι καλά γιατί τώρα εκεί χιονίζει...". Το ημιπαγωμένο από την προσέλευση του κόσμου Gagarin μάλλον δεν κατάφερε να ζεσταθεί και τόσο από τους Άγγλους indie/post rockers...Και πως να γίνει αυτό αφού σε κάτι λιγότερο από 1 ώρα, όταν άρχισαν να ανάβουν τα αίματα, η τελετή έλαβε τέλος...Δεν είχαμε παρεβρεθεί στην περσυνή πρώτη τους εμφάνιση στα μέρη μας, για την οποία είχαν ακουστεί πολύ καλά σχόλια και είχαμε αρκεστεί απλά στην ακρόαση του debut full album τους Elegies to Lessons Learnt από το 2007. Έπαιξαν και τρία καινούργια τραγούδια τους σε πιο low tempo χωρίς κιθαριστικές εξάρσεις. Η καλύτερή τους στιγμή σίγουρα ήταν το τελευταίο τους τραγούδι στο encore, που αν δεν κάνουμε λάθος, ήταν το single Terra - Nova και μας θύμιζε αρκετά Explosions In The Sky (κρίμα που δεν κατέστει εφικτό να ανεβάσουμε το σχετικό video στο youtube...).Ενδιαφέρον είχαν και οι Εlectric Litany που άνοιξαν τη βραδιά με έντονες επιρροές και από Sigur Ros.

Thursday, November 20, 2008

Clinic - 'Do it!'

Δεν μπορούμε να πούμε ότι ενθουσιαστήκαμε με τον τελευταίο (5ο) δίσκο της μπάντας από το Λίβερπουλ, όμως το γεγονός και μόνο ότι μπλέκουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο, το punk με garage-psych μέχρι krautrock και βάλε και με σημείο κατατεθέν τους τα vintage keyboards, το κάνει από μόνο του ενδιαφέρον. Δεν έχουν ηχογραφήσει ποτέ τραγούδι πάνω από τεσσεράμιση λεπτά και δεν χρειάζονται πάνω από δέκα δευτερόλεπτα για να καταλάβεις ότι αυτό που ακούς είναι Clinic. Ξεχωρίσαμε το 'Memories' που ανοίγει το δίσκο και το 'The Witch' με πιο garage διαθέσεις όπως φαίνεται και στο video που ακολουθεί...

Monday, November 10, 2008

Deerhunter - 'Microcastle'

Μετά το περσινό εξαιρετικό τους δεύτερο album 'Cryptograms', οι Deerhunter επανέρχονται με μία ακόμα πολύ καλή δουλειά. Και αν το 'Cryptograms' ήταν σε συσκευασία 2 σε 1, με την έννοια ότι ο μισός δίσκος ήταν κιθαριστικός και ο υπόλοιπος ambient, αυτή τη φορά έρχεται σε συσκευασία 2 σε 2. Το 'Microcastle' που αποτελεί το κυρίως μενού με μπόλικη δόση Low fi αλλά και με κάποιες δυνατές κιθαριστικές στιγμές και το bonus disc 'Weird Era Cont.' με πιο experimental διάθεση. Ξεχωρίσαμε το 'Agoraphobia' που μας θύμισε κάτι από τις πρώτες δουλειές των Pavement αλλά και το 'Nothing Ever Happened' ίσως την πιο δυνατή στιγμή του album. Αξιοσημείωτο είναι ότι στα φωνητικά δεν ακούμε πλέον μόνο τον Bradford Cox (ο οποίος έχει τρεξίματα και με τους Atlas Sound) αλλά και τον κιθαρίστα Lockett Pundt.
Μιας και δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα κάποιο clip του Microcastle, θα αρκεστούμε τιμής ένεκεν στο 'Strange Lights' από το 'Cryptograms' το οποίο την περασμένη άνοιξη μας είχε πάρει τα μυαλά....

Saturday, November 8, 2008

TV On The Radio - 'Dear Science'


Οι διανοούμενοι από το Brooklyn επιστρέφουν το 2008 με το 'Dear Science', την πιο ώριμη μέχρι τώρα δουλειά τους. Οι τόνοι είναι αρκετά πιο χαμηλοί σε σχέση με τα δύο προηγούμενά τους LP και ο ήχος τους πιο προσιτός (για....TV On The Radio). Τα φωνητικά του Tunde Adebimpe φλερτάρουν με τον David Bowie αλλά και τον Prince, αφού δεν λείπουν και οι funky αναφορές ('Golden Age'). Κλασσική μπάντα των LP και όχι των singles, απαιτούν αρκετή προσοχή ώστε να εκτιμηθούν όπως τους αξίζει. Ωστόσο στις μεγάλες στιγμές του δίσκου πρέπει να συμπεριλάβουμε το 'DLZ' (ο ήχος σήμα κατατεθέν των TV On The Radio), η εξαιρετική μπαλάντα 'Family Tree' και το 'Half Way Home', άξιος διάδοχος του 'Wolf Like Me' και με διαφορά ένα από τα καλύτερα κομμάτια που ακούσαμε φέτος.

Thursday, October 23, 2008

Animal Collective - live in Athens 22/10/2008


Να εξηγηθούμε: οι Animal Collective δεν ανήκουν στις αγαπημένες μας μπάντες, πιστεύουμε ότι το 'Strawberry Jam' του 2007 ήταν ένας υπερτιμημένος δίσκος και ο πειραματικός τους ήχος μας αφήνει σχετικά αδιάφορους. Ωστόσο, ήταν αδύνατο να αγνοήσουμε το live ενός τόσο φρέσκου συγκροτήματος με προσιτή τιμή που μάλιστα συνοδευόταν και από φήμες για εξαιρετική live παρουσία. Και κάπως έτσι διαψευστήκαμε!
Λίγο πριν την προγραμματισμένη ώρα εμφάνισής (λόγω προβλήματος με την πτήση αναχώρησης τους) οι Animal Collective εμφανίστηκαν σε ένα -κατά τα 2/3 γεμάτο Gagarin- και προσέφεραν για μιάμιση ώρα ένα σχεδόν αδιάκοπο set με ένα encore, όπου κυριάρχησαν τα τριπλά synths του συγκροτήματος και τα ξεχωριστά φωνητικά του Panda Bear και του Avey Tare (που μας θύμισαν σε αρκετές στιγμές τους Walkmen). Αρκεί να αναφέρουμε ότι την πρώτη παύση την έκαναν είκοσι (!) λεπτά από την στιγμή που ξεκίνησαν, με αποτέλεσμα να συνεπάρουν με τον ήχο τους ακόμα και τους μη μυημένους στον ήχο τους (δηλαδή, εμάς). Εμφάνιση με ένταση σε σημεία εκκωφαντική (τουλάχιστον για όσους τολμηρούς βρίσκονταν σε απόσταση μικρότερη των τριών μέτρων απά τα ηχεία) που παρέπεμπε σε σημεία τόσο στους Orbital, όσο και στους Holy Fuck και Fuck Buttons (τους τελευταίους περιμένουμε εναγωνίως στις 3/11 στο Αν).



Monday, October 20, 2008

Sound The Alarm…


Ο συναγερμός που χτύπησε στο Θέατρο Βράχων σήμανε το ξεκίνημα της τρίτης εμφάνισης των Thievery Corporation στη χώρα μας, συγκρότημα από τα πλέον αγαπημένα τόσο στους dance όσο και στους indie εγχώριους κύκλους, που γέμισαν το θέατρο από νωρίς. Το ντουέτο από την Washington ξεκίνησε με το ‘Sound The Alarm’, πρώτο single από τον τελευταίο τους δίσκο ‘Radio Rataliation’, στον οποίο βγάζουν ένα πιο πολιτικοποιημένο προφίλ σε σχέση με τα προηγούμενα albums τους (αρκετά projections είχαν ως θέμα πορείες, συμπλοκές αστυνομίας-διαδηλωτών, τους Zapatistas κτλ.). Στη συνέχεια προσέφεραν ένα απολαυστικό δίωρο όπου ερμήνευσαν ένα μεγάλο μέρος του τελευταίου δίσκου, αλλά και παλιότερες επιτυχίες τους όπως τα ’38.45 A Thievery Number’, ‘Revolution Solution’, ‘Liberation Front’, ’ The Ηeart’s A Lonely Hunter’,’Exilo’ και το (πολυαναμενόμενο από το κοινό) ‘Warning Shots’. Δεκατρία (!) συνολικά άτομα παρέλασαν από τη σκηνή, δίνοντας περισσότερο την εικόνα μίας κολεκτίβας μουσικών, παρά ενός ντουέτου. Η συναυλία τελείωσε μετά από δύο ώρες και δύο encore, που περιλάμβαναν τα ‘El Pueblo Unido’, ‘The Richest Man In Babylon’, και ‘Sweet Tides’ (το πρώτο) και το ‘Marching The Hate Machines’ (το δεύτερο). Μία χορταστική εμφάνιση που μάλλον τους εξασφάλισε το επόμενο ελληνικό sold-out…

Tuesday, October 7, 2008

M83's Space Trip in Gagarin (4/10/2008)


Σε ένα σχεδόν γεμάτο Gagarin, οι M83 μας προσέφεραν ένα από τα γνωστά τους αστρικά ταξίδια. Ο Anthony Gonzalez συνοδευόμενος από τριμελή μπάντα (κιθάρα, drums και πλήκτρα) έπαιξε για μιάμιση περίπου ώρα, δίνοντας έμφαση στον τελευταίο τους δίσκο ‘Saturdays=Youth’, χωρίς όμως να ξεχάσει το αξεπέραστο ‘Till The Dawn Heals Us’, όπου μας απογείωσε με τα ‘Moonchild’, ‘Teen Angst’ και ‘Don’t Save Us From The Flames’. Εξαιρετική και η α λα Cocteau Twins φωνή της Morgan Kibby, τραγουδίστρια των Romanovs από το L.A. που έκλεψε την παράσταση με την ερμηνεία του ‘Skin Of The Night’

Friday, September 12, 2008

M83 - 'Graveyard Girl'



'Saturday = Youth' ονομάζεται το τελευταίο LP του Γαλλικού electro/shoegaze group που πλέον εκπροσωπείται μόνο από τον Anthony Gonzalez μιας και ο έτερος συνιδρυτής Nicolas Fromageau αποχώρησε...
Ήχος που διαφοροποιείται κάπως από τα γνώριμα χαοτικά με fuzz κιθάρες μονοπάτια που μας οδήγησαν και που μας φέρνει πιο κοντά σε γλυκές ποπ μελωδίες με έντονη την 80's αισθητική.
Με αφορμή λοιπόν την επικείμενη εμφάνισή του στις 4 Οκτώβρη στην Αθήνα και μέσα από τον 5ο πλέον δίσκο του, πάρτε μια γεύση με το δεύτερο single που κυκλοφόρησε με τίτλο Graveyard Girl.

Tuesday, July 22, 2008




Friday, July 4, 2008

James live in Athens (28/6/2008) - Say Something

Monday, June 16, 2008

Yo La Tengo Live @ Synch Festival '08

A dream came true...



The complete setlist:
1. Cherry Chapstick
2. Autumn Sweater
3. Pass The Hatchet, I Think I’m Goodkind
4. Double Dare
5. Tears Are In Your Eyes
6. Mr. Tough
7. Season Of The Shark
8. The Weakest Part
9. Beanbag Chair
10. Nowhere Near
11. Deeper Into Movies
12. Tom Courtenay
13. Watch Out For Me Ronnie
14. The Story Of Yo La Tango
15. Nuclear War

Encore
1. You Can Have It All (...μάλλον)
2. Sugarcube
3. track from Fakebook

Saturday, June 7, 2008

DINOSAUR JR Live in Athens 7/6/08


Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να πούμε αρκετά.....εξάλλου γι'αυτό φρόντισε ο Mascis με τον Barlow και ο drummer Murph, πραγματικά μόνο το Start Choppin δεν παίξανε, ειλικρινά όλα τα άλλα τα παίξανε κι ας κράτησε το set 1 ώρα και ένα τέταρτο, μας αποζημίωσαν με το παραπάνω, στάθηκαν όσο χρειάζονταν στον τελευταίο τους δίσκο και μετά βουτιά στα all time classics, φοβερές κιθάρες, φοβερή ανταπόκριση από το κοινό, αρκετά industrial o χώρος (το polis theatre)πραγματικά μια από τις πολύ καλές συναυλίες της χρονιάς, το encore ξεκίνησε με freak scene μετά και τις αλεπάλληλες ιαχές του κοινού....πάντα τέτοια, ξεχάσαμε να πούμε ότι ξεκίνησαν με διασκευή στο Just Like Heaven!!!, we felt the pain...Εμείς απλά θα συμπληρώσουμε το set list τους παρουσιάζοντας το video του Start Choppin:

PRIMAVERA SOUND FESTIVAL '08



Ξεκινάμε με νούμερα: 3 μέρες, 5 σκηνές στον κυρίως χώρο Parc del Forum δίπλα στη θάλασσα (ενώ έτρεχαν και gigs 2 μέρες πριν και 1 μετά και στο Parc Joan Miro της Βαρκελώνης) συνολικά 130 μπάντες παρέλασαν….Καταφέραμε και είδαμε 27 lives και ιδού πως μας φάνηκαν:


Thursday 29/5/08

MGMT***: Το συγκρότημα από το Brooklyn με ήχο που παραπέμπει αρκετά σε Flaming Lips (ο Dave Fridmann είναι ο παραγωγός και των δύο) άνοιξαν το πρόγραμμα της 1ης μέρας, δεν μπορούμε να πούμε ότι εντυπωσιαστήκαμε, στην ουσία περιμέναμε να ακούσουμε το 'Time To Pretend' με το οποίο κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό και να κλείσουν το διάρκειας 1 ώρας set με την άλλη τους μεγάλη επιτυχία το 'Kids' για να δώσουν τη σκυτάλη στους
NOTWIST***: Οι Γερμανοί ξεκίνησαν με την επιτυχία τους το 'Pick Up The Phone' και γρήγορα άρχισε να συρρέει ο κόσμος στη σκηνή, αρκετά ορεξάτοι, ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε ο ένας keyboardιστας που κρατούσε κάτι remote controls(?) στα χέρια του, όμορφες electropost μελωδίες, όπως τις χαρακτήρισε και ο έτερος ανταποκριτής, το μόνο που μας χάλασε ότι στο τέλος ξανάπαιξαν το pick up the phone….τότε αποχωρήσαμε για να πάρουμε μία γεύση και από τους
ERIC’S TRIP****: Οι Καναδοί indie rockers (που πήραν το όνομα τους από τραγούδι των Sonic Youth) ήταν η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς μιας και δεν είχαμε ακούσει κάτι από αυτούς πριν, αρκετά ξεσηκωτικοί με δυνατές κιθάρες τις οποίες αφήσαμε κατόπιν προς τιμή των
PUBLIC ENEMY***: Στην αρχή ξεγελαστήκαμε γιατί εμφανίστηκαν δύο τύποι με laptop στη σκηνή και dub ήχο που όμως ήταν οι προάγγελοι των Enemy οι οποίοι ανέβηκαν πολυπληθείς στη σκηνή με το καταραμένο hip hop τους και τον beastie boyκό ήχο μας ανέβασαν αρκετά αλλά είπαμε να ξανατιμήσουμε τις κιθάρες, έτσι κλέψαμε λίγο από το χρόνο τους και βρήκαμε ευκαιρία να δούμε και το κλείσιμο των
BRITISH SEA POWER****: Οι φοβεροί τύποι από το Brighton μας συνεπήραν με τις παλαβομάρες τους (κάτι αντίστοιχα με αυτά που έκαναν και σε κάποιο rockwave στα μέρη μας) χοροπήδαγε ο ένας πάνω στον άλλο, ο ένας ανέβαινε στις σκαλωσιές της σκηνής και έκανε τη μαϊμού, ο άλλος πήδαγε στο κοινό και ο τραγουδιστής τους με πολύ ενεργητικότητα τα έδινε όλα στη κιθάρα και κάπως έτσι έφτασε η ώρα να παρακολουθήσουμε την πρώτη εκ των δύο τελετουργιών του φεστιβάλ….Όλος ο κόσμος κατευθυνόταν προς τη μεγάλη σκηνή για να παρακολουθήσει τους
PORTISHEAD*****: Βγήκαν λίγο μετά τις 12 και για μιάμιση ώρα αφεθήκαμε στη μαγεία τους. Ήταν η πρώτη φορά που θα τους βλέπαμε ζωντανά. Ερμηνείες που συγκλόνιζαν από τη Beth Gibbons με τραγούδια από τις δύο πρώτες τους δουλειές και σαφώς παρουσίαση του 'Third' το οποίο προσωπικά θεωρούμε ότι είναι και το καλύτερό τους. Όλα τα λεφτά ήταν η στιγμή που ανέβηκε στη σκηνή ο τραγουδιστής των Public Enemy κι έδωσε και αυτός το δικό του στίγμα στο 'Machine Gun' που έπαιζαν τότε. Στο τέλος η Beth κατέβηκε στο κοινό για να γνωρίσει την αποθέωση φυσικά. Κοιτάζοντας την ώρα κι αφού μας τελείωσαν οι Portishead, μεταφερόμαστε σε άλλη σκηνή για να προλάβουμε και κάτι από
CARIBOU****: Εξαιρετικός ο πρώην Manitoba με δύο ντράμερ επί σκηνής και αυτός στα πλήκτρα με την ηλεκτρονική του ψυχεδέλεια και τα break beat drums του μας αποζημίωσε με το παραπάνω και για τη συναυλία του που χάσαμε στην Αθήνα. Είχε περάσει η ώρα και έπρεπε να μεταφερθούμε στην ATP stage για να προλάβουμε τους
EXPLOSIONS IN THE SKY****: Μάζεψαν πολύ κόσμο, όταν προσεγγίζαμε τη σκηνή είχαν ήδη ξεκινήσει το 'Memorial', βρήκαμε καλή θέση και τους απολαύσαμε στις post rock συνθέσεις τους, τα έδωσαν όλα πραγματικά και στην Αθήνα ήταν πολύ καλοί όμως εδώ τους ανέδειξε τόσο ο τέλειος ήχος όσο και η μαγευτική τοποθεσία δίπλα στη θάλασσα που είχε η γεμάτη ΑΤP σκηνή. Κάπου εδώ έληξε η πρώτη μέρα για μας…

Friday 30/5/08

CRIBS**: Ήχος που μας θύμιζε αρκετά τους Ash - περιμέναμε να ακούσουμε το 'Men’s Needs ' που μας άρεσε από την τελευταία δουλειά αυτής της μπάντας των τριών αδερφών από το Yorkshire, όμως ο χρόνος μας πίεζε γιατί έπρεπε να ακούσουμε τους
THE MARY ONETTES***: Άλλη μία σπουδαία μπάντα από τη Σουηδία που ανήκει στο δυναμικό της φοβερής Labrador records και δεν ήταν δυνατό να μην στηθούμε για να ακούσουμε το 'Lost' που μας έχει ζαλίσει τον τελευταίο καιρό, όπως και έγινε - ακόμη αντηχεί στα αφτιά μας… ήχος που θύμιζε αρκετά Smiths αλλά και Cure, μια χαρά οι Σουηδοί, σειρά είχαν οι
SIX ORGANS OF ADMITTANCE**: Αρκετά experimental οι Αμερικάνοι, μάθαμε ότι ο τραγουδιστής τους συνεργάζεται και με τους Current 93, η αλήθεια είναι δεν μπήκαμε ποτέ στο κλίμα τους μιας και οι παρενέργειες από τις μπύρες άρχιζαν δειλά δειλά να κάνουν την εμφάνισή τους....όπως συνέβη και με τους
A PLACE TO BURY STRANGERS**: Κρίμα που δεν καταφέραμε να τους ακούσουμε όπως έπρεπε, πρόκειται για πολύ καλή μπάντα, το 2007 μάλιστα έπαιξαν μαζί με μια από τις επιρροές τους τους Jesus & Mary Chain....
CAT POWER**: Απλά λίγη χαλάρωση υπό τους υποτονικούς ήχους της Αμερικανίδας τραγουδοποιού και σειρά είχαν οι παλιοσειρές....
ΤΗΕ SONICS****: Πραγματικά οι γκαραζοπατέρες τα σπάσαν κανονικά μια χαρά για την ηλικία τους κατάφεραν να μας ξεσηκώσουν με τα 'Psycho', 'Strychnine', 'Do you love me' και τα ρέστα....εύγε
POLVO**: Math rock μπάντα την αναφέρουν, φλερτάρουν και με την post αρκετά, δεν μας συγκίνησαν ιδαίτερα ίσως επειδή είχαμε και το μυαλό μας στους επερχόμενους
ΤΗΕ GO! TEAM***: Αρκετά προχωρημένη η ώρα και μας βρήκε να χοροπηδάμε με τα 'Ladyflash', 'Grip Like A Vice' και όλα τα γνωστά τραγουδάκια της εξαμελής μπάντας από το Brighton – ιδιαίτερη μνεία να κάνουμε στη μαύρη τραγουδίστριά τους η οποία δεν σταματούσε να χορεύει και να σε παρασύρει να κάνεις το ίδιο.

Saturday 31/5/08

BUFFALO TOM**: Ιστορικό συγκρότημα οι Αμερικάνοι όμως δεν μας έπεισαν τόσο, αποζημιωθήκαμε πάραυτα με το 'Summer' οπότε και την κάναμε για να γνωρίσουμε τους
SILVER JEWS**: Πρόκειται για μπάντα ενός εκ των ιδρυτών των Pavement του David Berman. Ξεκίνησαν δυνατά, φοβερή περσόνα η μπασίστρια με γόβα στιλέτο επί σκηνής και ο τραγουδιστής είχε κάτι σε κίνηση από Jarvis αλλά στην πορεία κουραστήκαμε λίγο από τον Americana ήχο τους και συνεχίσαμε για να παρακολουθήσουμε τον πάλαι ποτέ frontman των Pavement
STEPHEN MALKMUS & THE JICKS***: Δυνατές κιθάρες από τον Malkmus που δεν τον είχαμε συνηθίσει τόσο από την εποχή των Pavement, αρκετά καλοί, κάποιες ιαχές που ακούστηκαν για τραγούδια των Pavement δεν βρήκαν ανταπόκριση....
ΜΕΝΟΜΕΝΑ****: Άλλη μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του φεστιβάλ η μπάντα από το Portland που θεωρούσαμε ότι φλερτάρουν κυρίως με την post rock αλλά τελικά έχουν πιο experimental ήχο και με samples που σε στέλνουν....
DEERHUNTER*****: Απλά απίστευτοι! Μαζί με τους Portishead σίγουρα μιλάμε για τα 2 καλύτερα lives που είδαμε. Δεδομένου ότι δεν τους γνωρίζαμε πριν εντυπωσιαστήκαμε. Το ένα τραγούδι τους πιο ενδιαφέρον από το άλλο. Ξεκινάνε με ambient μετά πιάνουν τις κιθάρες και σε κάποια φάση νομίζεις ότι ακούς μαζί Ride, Primal Scream, Mercury Rev (τσεκάρετε π.χ. το 'Strange Lights' και θα καταλάβετε...) αδερφό συγκρότημα μάλλον με τους Animal Collective μιας και ανέβασαν και ένα μέλος τους στη σκηνή για να προλογίσουν και τη συναυλία τους μετά
ANIMAL COLLECTIVE***: Με πιο ηλεκτρονικές διαθέσεις απ’ότι τους περιμέναμε, μας θύμιζαν και λίγο Orbital κάποια στιγμή η αλήθεια είναι, αρκετά experimental κατά τ’άλλα και σίγουρα ενδιαφέρον μπάντα
DINOSAUR JR***: Δεν μας άφησαν περιθώρια οι Deerhunter να τους δούμε μιας και παίζαν περίπου την ίδια ώρα, δεν προλάβαμε κάποιο από τα παλαιότερα hits, πολύ δυνατή η ένταση και απορώ πως την πάλευε ο J. Mascis που είχε στην κυριολεξία από πίσω του ένα τοίχο από ενισχυτές και ηχεία, δυνατές κιθάρες, τα υπόλοιπα αργότερα αφού θα τους δούμε και στην Αθήνα...
RUFUS WAINWRIGHT**: O Καναδός τραγουδοποιός εμφανίστηκε μόνος με ένα πιάνο και μια ακουστική κιθάρα όσο τον προλάβαμε αλλά μάλλον δεν χάσαμε και τίποτα ιδιαίτερο....
TINDERSTICKS***: Οι Άγγλοι φίλοι μας που ανέβηκαν στη σκηνή μαζί με μίνι ορχήστρα έκαναν παρουσίαση του τελευταίου τους δίσκου, από παλιότερες δουλειές λίγα πράγματα (μας έπαιξαν όμως το Her…) σε όσους αρέσει ο ήχος τους σίγουρα έφυγαν ευχαριστημένοι.

Κάπως έτσι μας κύλισε το Primavera, επόμενος σταθμός Synch Festival στο Γκάζι...

Saturday, May 24, 2008

Spiritualized - Live 23/5/08


Οι Spiritualized για άλλη μια φορά κατάφεραν να κερδίσουν τις εντυπώσεις στην χθεσινή τους επίσκεψη στα μέρη μας και να ικανοποιήσουν με το παραπάνω το πολυπληθές κοινό του Gagarin. Ένα δίωρο set που περιλάμβανε σαφώς αρκετά tracks από τον ολόφρεσκο δίσκο τους Songs in A&E με έντονη και σε αυτή τη δουλειά τους τη γνωστή gospel χροιά της μπάντας που φάνηκε και στη σκηνή χάρη στις δύο τραγουδίστριες που είχε φέρει μαζί του ο Spaceman Jason Pierce. Δεν έλειπαν βεβαίως και οι rock'n'roll διαθέσεις τους με αποκορύφωμα την εκτέλεση του Come Together ,όπου στην κυριολεξία του αλλάξαν τον αδόξαστο με τις παραμορφώσεις στις κιθάρες τους...Τη συναυλία άνοιξε ο Boy από τους Mary and the Boy όπου πραγματικά πρόκειται για ένα χαρισματικό καλλιτέχνη που κατά τη γνώμη μας το ταλέντο του θα μπορούσε να αναδειχτεί περισσότερο αν συμμετείχε σε κανονική μπάντα...
Ας ακούσουμε λοιπόν τιμής ένεκεν το Come Together μέσα από το αριστουργηματικό τους Ladies And Gentlemen We Are Floating In Space.



Wednesday, May 21, 2008

Asobi Seksu - 'Thursday'

Μία μέρα πρίν, σύμφωνα με τον τίτλο του τραγουδιού που ακολουθεί, Κωνσταντίνου και Ελένης σήμερα και φροντίσαμε να τιμήσουμε τους εορτάζοντες από το μεσημέρι με vodka και τα συναφή μιας και μας δόθηκε η ευκαιρία...anyway το track που ακολουθεί προέρχεται από τους Asobi Seksu (ή playfull sex στην αγγλική) με έδρα την NYC αλλά με γιαπωνέζα τραγουδίστρια και πραγματικά μόνο τα καλύτερα μπορούμε να αναφέρουμε για την μπάντα αυτή. New Shoegaze ήχος και όπως πολύ όμορφα παραδέχτηκε η τραγουδίστρια σε παλαιότερη συνέντευξή της στην ερώτηση σε τι παραπέμπει ο ήχος σας "είμαστε η hardcore εκδοχή των Cocteau Twins" ταιριάζει γάντι. Εμείς απλά να προσθέσουμε ότι οι Asobi Seksu μαζί και με την έταιρη NYC band Blonde Redhead είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η σύγχρονη shoegaze scene....Μέσα από το καταπληκτικό τους δίσκο του 2006 ''Citrus'' θα ακούσουμε λοιπόν το 'Thursday'....

Thursday, May 15, 2008

Six By Seven - 'For You'

Σχηματίστηκαν το 1991 στο Nottingham αλλά χρειάστηκαν 7 χρόνια για να κυκλοφορήσουν τον πρώτο τους φοβερό δίσκο 'The Things We Make' και να χαρακτηριστεί το single 'European Me' από το NME ως ένα από τα 'all-time great debut singles'. Έκτοτε οι Six By Seven έχουν στο ενεργητικό τους άλλες 8 κυκλοφορίες στη δισκογραφική τους 'Saturday Night, Sunday Morning' και τους θυμηθήκαμε από την πρόσφατη ακρόαση που κάναμε στο δίσκο που κυκλοφόρησαν το 2007, με τίτλο 'If Symptoms Persist Kill The Doctor' κι ο οποίος μας θυμίζει πολύ το ντεμπούτο τους, μέσα από το οποίο θα ακούσουμε το αγαπημένο μας 'For You' μιας και ήταν και το αγαπημένο του John Peel, δηλαδή του ανθρώπου που τους ανέδειξε...


Wednesday, May 14, 2008

Summer Fests '08



Μέσα Μαϊου και σιγά σιγά μυρίζει καλοκαιράκι όπερ και σημαίνει ξεκινάει η φεστιβαλική περίοδος....
Ευτυχώς που φέτος ο Ιούνης στα μέρη μας είναι ελπιδοφόρος φεστιβαλικά λόγω Synch (ίσως το μόνο υγιές φεστιβάλ που έχουμε να επιδείξουμε στο παρόν, κατά τη γνώμη μας) και με το πολύ καλό line up της πρώτης ημέρας (είμαστε και λίγο προκατειλημμένοι ίσως λόγο Yo La Tengo...) γιατί κατά τ'άλλα ούτε το Rockwave, ούτε το Ejekt μας πείθει - εξαίρεση ίσως το Fly Beeyond Festival κι αυτό μόνο και μόνο λόγο National....
Δεν λέμε, καλοί και οι Massive Attack και οι James καλοί και οι Stereo Mc's όπως και η μεγάλη Patti Smith, αλλά τι θα γίνει ρε παιδιά πάλι τα ίδια; Πάλι οι δεινόσαυροι κύριοι διοργανωτές θα σας βγάλουν τα έξοδα; Ή μήπως οι ''άκρως επίκαιροι'' Offspring; Δεν λέμε τιμή και δόξα στους παραπάνω και στους dEUS που βγάλαν καινούργιο δίσκο και μακάρι να έρχονται κάθε χρόνο, αλλά δεν υπάρχει χώρος για νέες προσθήκες στα καλοκαιρινά; Anyway, είναι μια ατελείωτη ιστορία με πολλές παραμέτρους που μάλλον εκεί που μόνο μπορεί να οδηγήσει την όποια indie ελληνική κοινότητα είναι...στο εξωτερικό. Τα παραπάνω τα παραθέτουμε με αφορμή την ιντερνετική μας βόλτα στα sites των διαφόρων φεστιβάλ του εξωτερικού (links από διάφορα φεστιβάλ μπορείτε να τα βρείτε αριστερά και να δακρύσετε μαζί μας από τα line up...) αλλά και κάποια σχετικά posts για τα ευρωπαϊκά φεστιβάλ.

Sunday, May 11, 2008

The Last Drive - Live @ Gagarin 9/5/08



Δύο ώρες και βάλε γεμάτες rock'n'roll μας χάρισαν την περασμένη Παρασκευή οι Last Drive στο κατάμεστο gagarin...Η καθυστερημένη προσέλευσή μας δεν μας επέτρεψε να προλάβουμε τα δύο support groups άλλα πάλι καλά που χάσαμε μόλις ένα δεκάλεπτο από το set των Drive, το οποίο περιλάμβανε εκτός από όλες τις μεγάλες τους επιτυχίες - με αποκορύφωμα κατ' εμάς το Have Mercy - και πέντε καινούργια τραγούδια από το επερχόμενο album τους. Άρτιοι στη σκηνή οι Drive μας έδωσαν την εντύπωση της καλοδουλεμένης και δεμένης μπάντας που ανέβηκε στη σκηνή για να το διασκεδάσει και να μας μεταφέρει την ενεργητικότητά της αν και κατά τη γνώμη μας το κοινό θα περιμέναμε να ανταποκριθεί περισσότερο και με πιο πολύ πάθος και διάθεση για χοροπηδηχτό, ιδίως εκεί μπροστά στη σκηνή(κάτι που μάλλον έγινε την επόμενη μέρα όπως μαθαίνουμε...). Όπως και να'χει είμαστε ευχαριστημένοι που τους είδαμε επί σκηνής μιας και δεν είχαμε την ευκαιρία στο παρελθόν και τώρα πάρτε μια γεύση από κάτι καινούργιο τους....

Friday, May 9, 2008

Scanners - 'Lowlife'

Σειρά έχει η νέα indie pop scene του Λονδίνου με το συγκρότημα Scanners, το οποίο μεταξύ άλλων τον τελευταίο καιρό ανοίγει και τις συναυλίες των Wedding Present...Μέσα από το debut album 'Violence Is Golden' που κυκλοφόρησε το 2006 στην Αμερική, αλλά μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο στο UK, θα ακούσουμε το δεύτερό τους single ''Lowlife'' με το οποίο έχουμε φάει σοβαρό κόλλημα τον τελευταίο καιρό, ακούστε το για να καταλάβετε.....

Ex-Boyfriends - 'Situation'

Θα σας πάμε μία βόλτα μέχρι το San Fransisco με αφορμή μια νέα ποπ μπάντα που ακούει στο όνομα Ex-Boyfriends η οποία έχει κυκλοφορήσει τον πρώτο της δίσκο με τίτλο 'Dear John' μέσα από το οποίο θα ακούσουμε το τελευταίο τους single ''Situation'' που μας κέρδισε με την πρώτη ακρόαση και σας το παρουσιάζουμε ευθύς αμέσως.....
(Η κιθάρα όπως μπαίνει μας θυμίζει αρκετά το 'Obstacle 1' των Interpol και δεν μας χαλάει καθόλου..)

Monday, May 5, 2008

The Geraldine Fibbers - 'Dragon Lady'


Πάμε λίγο πίσω το χρόνο στα μέσα των 90's όταν και γνωρίσαμε τους Καλιφορνέζους Geraldine Fibbers μέσα από κάποια εκπομπή του 'αρχιερέα' της ανεξάρτητης σκηνής Χρήστου Δασκαλόπουλου, όταν ακόμα υπήρχε ραδιόφωνο στα Αθηναϊκά Fm και ονομάζοταν Ρόδον....
Μία και μόνο ακρόαση ήταν αρκετή για να μπει το 'Dragon Lady' στο πάνθεον των indie ύμνων μας. Η σπαρακτική φωνή της τραγουδίστριας Carla Bozulich είναι αδύνατον να μην σε παρασύρει και το τραγούδι δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο του άλμπουμ 'Lost Somewhere Between The Earth And My Home'.
Τα συγχαρητήριά μας σε αυτόν που ανέβασε επιτέλους το video στο youtube και το οποίο σας παρουσιάζουμε...

Wednesday, April 23, 2008

Grinderman - 'Depth Charge Ethel' (Treacle Sessions)

Με τον εκ της Αυστραλίας κ. Νίκο πλέον (και όχι Νικολάκη όπως τον αποκαλούσαν-με παλαιότερα ορισμένοι...), η συγκεκριμένη στήλη δεν μπορεί να πει ότι έχει άμεση σχέση, πάραυτα το όνομα Nick Cave από μόνο του εμπνέει σεβασμό είτε ως Birtday Party αν το δεις, είτε ως Bad Seeds, είτε ακόμα ως Grinderman που αποτελεί και τον τελευταίο του πειραματισμό στα μουσικά...Ήταν μια εκκρεμότητα από τον προηγούμενο χρόνο η αναφορά μας στους Grinderman και μιας και βρήκαμε την ευκαιρία ας μοιραστούμε μαζί το 'Depth Charge Ethel' από το δίσκο που κυκλοφόρησαν ο οποίος έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές. Η όποια αναφορά στη ζωή και τα έργα του Cave είναι μάλλον περιττή, απλά το μόνο μας σχόλιο είναι ότι μας εντυπωσιάζει η "πλουτοπαραγωγικότητά" του το τελευταίο διάστημα την οποία θα τη ζήλευαν και πολλοί νεότεροί του...Πάντα τέτοια ευχόμαστε κι ας απολαύσουμε τώρα μία πιο garaze εκδοχή των 3/4 Bad Sheeds μιας και αυτοί απαρτίζουν τους Grinderman μάλλον από το Misère studio του Παρισιού.



Friday, April 11, 2008

The Raveonettes - 'You Want The Candy'



Το είχαμε αναφέρει ξανά και στη λίστα με τα best του 2007: Είναι δυνατόν να μας αρέσουν ό,τι και να βγάζουν; Μήπως είναι ιεροσυλία να λέμε ότι τα λένε καλύτερα από τους δασκάλους τους Jesus & Mary Chain; Ίσως μας ιντριγκάρει το γεγονός ότι το ντουέτο αυτό με τα γυναικεία φωνητικά προέρχεται από τη Δανία και όχι από UK.
Οι 'Jesus & Mary Chain' λοιπόν με τα γυναικεία φωνητικά θα αποτελέσουν το σημερινό μας track of the day μέσα από τον τελευταίο τους δίσκο 'Lust Lust Lust' τραγουδώντας μας 'You Want The Candy', καθόλου άσχημα...

Saturday, April 5, 2008

I Can Hear Our Hearts Beating as One...


Ναι, οι καρδιές μας θα χτυπούν σαν μία στο φετινό Synch! Μετά από αναμονή πολλών ετών, οι ευχές όλων μας έγιναν πραγματικότητα καθώς οι Yo La Tengo θα εμφανιστούν την πρώτη μέρα του φεστιβάλ, ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο το ήδη εξαιρετικό line-up(Happy Mondays, Liars, Holy Fuck, Field). Θα είμαστε εκεί στις 13 Ιουνίου, μπροστά-μπροστά…

Monday, March 31, 2008

The Paddingtons - 'Panic Attack'















Πως να το ξεκινήσω; Αυτοσχεδιάζω, Δεν έχει να κάνει! που λέει και ο φίλος Τάσος. Μιλάμε για κομματάρα! Απλά πράγματα. Περασμένη η ώρα πέρασε κ η ακρόασή μας στο track αλλά τι να λέμε! Ευχόμαστε να ακούμε πάντα τέτοια και τότε πάντα θα είμαστε super! όχι ευτυχισμένοι απλά! Τώρα θα μου πεις πρόκειται για μπάντα που γουστάρει με τρέλα ο Pete Doherty, ξέρετε ο κομμάτιας ex Libertine κ νυν Babyshambles ο οποίος τη διάλεξε για να του ανοίγει τις συναυλίες....
Ριφάκια που σε στέλνουν από τους Libertines στους Strokes και τούμπαλιν. Φωνή που σε πάει στα μονοπάτια του αρχηγού Joe Strummer και πάει λέγοντας....
Για πληροφορίες της μπάντας εδώ
Το τραγούδι τους σας αποπέρνει στο video που ακολουθεί:

Saturday, March 29, 2008

Handsome Furs - 'Dead + Rural'

Αναμφισβήτητα στη δεκαετία που διανύουμε η indie σκηνή οφείλει πολλά στον Καναδά...Δεν είναι τυχαίο που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια τόσες καλές μπάντες και δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε πως αμφισβητούν τα ηνία της indie πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ και της Βρετανίας.
Τελευταία μας ανακάλυψη οι Handsome Furs, δηλαδή το project του τραγουδιστή των Wolf Parade Dan Boeckner και της γυναίκας του που ξεκίνησε σαν ιδέα το χειμώνα του 2005 για να πάρει σάρκα και οστά τον περασμένο Μάϊο με την κυκλοφορία του δίσκου τους Plague Park. [My Space]
Έχουμε επιλέξει το τραγούδι 'Dead + Rural' για το οποίο απλά να πούμε ότι οι fans των Jesus and Mary Chain δεν θα απογοητευτούν καθόλου.
Στο video που ακολουθεί σε live εκτέλεση από τη Sala Rossa του Montreal...

Friday, March 28, 2008

Μπορεί όλοι να μιλούν για την Duffy, αλλά εγώ εξακολουθώ να προτιμώ την Dusty.


Σου ‘χει τύχει ποτέ να ακούς ένα τραγούδι και να σου φέρνει στο νου κάτι πολύ γνωστό και οικείο; Ένα κομμάτι από τον παλιότερό σου εαυτό τότε που ακόμη δεν είχες συνείδηση. Όσα άκουγες και έβλεπες καταγράφονταν αλλά δεν μπορούσες να τα εντάξεις κάπου. Έτσι νιώθω όταν ακούω Dusty (Springfield). Σαν η υπνωτική φωνή της να με συνδέει με κάτι, μια ανάμνηση πολύ γλυκειά, ακαταχώρητη από τότε που καλά καλά δεν μπορούσες να καταλάβεις αν όντως σ’ αρέσει αυτό που ακούς. Μπορεί να την άκουσες κάπου σε μια ταινία, τυχαία στο ραδιόφωνο, αλλά έχει μείνει για πάντα μέσα σου ονειρική, να σε κάνει να νιώθεις πως θα είναι –ιδανικά- να είσαι ερωτευμένη, απογοητευμένη, γλυκόπικρη.
Και ξαφνικά από πέρσι μπαμ! αρχίζεις να ακούς από παντου μια μουσική (της μόδας) που πάλι κάτι σου θυμίζει. Όχι όμως, δεν φέρνει αυτές τις αναμνήσεις. Απλώς θυμίζει εκείνα τα παλιά ρομαντικά τραγούδια που τόσο τρελένεσαι να ακούς. Δε λέω, ωραιές φωνές, ωραία μουσική, ακόμα ωραιότερη παραγωγή, μα κάτι λείπει, δεν μου κολάει. Γιατί αυτό που μου λείπει είναι η ψυχή –soul- οπώς την αισθάνεσαι όταν ακούς την Dusty.
Όλες κάποια στιγμή θέλουμε να νιώσουμε λίγο drama queens, να πέσουμε στα πατώματα, να φωνάξουμε απελπισμένα σ’ αγαπώ, να ορκιστούμε στον αιώνιο έρωτα και να κλάψουμε γοερά για την ηλιθιότητά μας, έστω και μέσα από ένα τραγούδι. Και αυτό δεν μου έχει συμβεί ούτε με την Amy (Winehouse) ούτε με την Duffy.
Sorry girls, ίσως είμαι παλιομοδίτισα, αλλά μάλλον προτιμώ την Dusty από εσάς.

Thursday, March 27, 2008

The Ting Tings vs Hearts Revolution

Σήμερα λέμε να ασχοληθούμε,έχοντας αρκετή διάθεση για πειραματισμό,με τη σύγχρονη electro punk σκηνή και γι' αυτό θα σας παρουσιάσουμε δύο ντουέτα πραγματική φωτιά.... Ξεκινάμε με το πλέον φρέσκο συγκρότημα που έπεσε στην αντίληψή μας και αναφερόμαστε στους Hearts Revolution με το εκστατικό 'Choose Your Own Adventure' (C.Y.O.A. θα το βρείτε). Πρόκειται για ένα δίδυμο Boy/Girl (Ben & Lo)από το L.A. το οποίο αφού "ξεπούλησε" δύο vinyl singles που κυκλοφόρησε μόνο του, μόλις κυκλοφόρησε το παρθενικό του EP με τίτλο 'Switchblade'. [My Space]
Πάρτε μία γεύση στο video που ακολουθεί.

Η συνέχεια έρχεται από το Manchester και ακούει στο όνομα The Ting Tings με το φοβερό και τρομερό 'That's Not My Name'. Άλλο ένα Boy/girl ντουέτο [Jules De Martino (drums, vocals) and Katie White (vocals, guitar, bass drum)] και όπως πολύ σωστά έγραψε το περιοδικό SPIN σχετικά με την ερμηνεία της τραγουδίστριας Katie White είναι σαν να έχει κλειστεί η Kylie Minogue σε indie rock training camp και να αποφοιτεί με διάκριση.... Σχηματίστηκαν το 2006, πρόλαβαν μάλιστα να περάσουν και στη μικρή σκηνή του περσινού Glastonbury και σύμφωνα με τον DJ Huw Stephens του BBC Radio 1 αναμένεται να είναι οι headliners στο Glasto '09 αλλιώς όπως λέει ο ίδιος "If that's not true, then I'll eat some mud." Μάλλον δεν τη γλυτώνεις τη λάσπη μεγάλε...
Anyway, το συγκεκριμένο κομμάτι είναι για μας και το καλύτερό τους ιδιαίτερα προς το τέλος που ακούμε και πιο έντονη την κιθάρα......[My Space]

Tuesday, March 11, 2008

The Radio Dept. - 'Lesser Matters' (2004)



Η έκπληξη του 2004 μας ήρθε από βόρεια και συγκεκριμένα από τη Σουηδία. Οι Radio Dept. πήραν το όνομά τους από την πινακίδα ενός μαγαζιού που επισκεύαζε ραδιόφωνα στην παγωμένη πατρίδα τους και όσο πεζή ήταν η έμπνευση του ονόματός τους, τόσο εμπνευσμένο υπήρξε το δισκογραφικό τους ντεμπούτο ‘Lesser Matters’.
Το περιοδικό (που αγαπάμε να μισούμε ή μισούμε που αγαπάμε, όπως θέλετε πάρτε το) NME τοποθέτησε το album στην περίοπτη ένατη θέση στην ανασκόπηση του 2004, ενώ δύο κομμάτια τους φιγουράριζαν στα καλύτερα tracks του ίδιου έτους. Κάπως έτσι, τα (indie) φώτα στράφηκαν πάνω τους και αποκάλυψαν ένα shoegaze διαμαντάκι, φανερά επηρεασμένο από τους πρωτομάστορες του είδους My Bloody Valentine, αλλά και από τους πιο τρυφερούς-αιθέριους εκφραστές του όπως Chapterhouse, Slowdive και Lush. Το ‘Lesser Matters’ είναι ένας δίσκος που δεν ξεμπερδεύεις μαζί του εύκολα, κυρίως γιατί αποτελεί ένα σφιχτοδεμένο σύνολο κομματιών που δημιουργούν μία αριστουργηματική ατμόσφαιρα, θυμίζοντάς μας άλλες (περασμένες) εποχές όπου τα LP βασίλευαν και ακούγονταν από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι λείπουν τα highlights…
Τα 1:17 του ‘Too Soon’ μας εισάγουν νωχελικά στο κλίμα του album, προετοιμάζοντάς μας για το καταιγιστικό ριφάκι του “Where Damage Isn’t Already Done’, κομμάτι που φαίνεται να έχει ξεγλιστρήσει από δίσκο των μεγάλων Yo La Tengo. Στίχοι αόριστοι, ελλειπτικοί και ερωτικοί, τραγουδισμένοι χαμηλόφωνα συμπληρώνουν μελαγχολικά το μεγαλείο του ήχου των Radio Dept. Στο εξαιρετικό ‘Why Won’t You Talk About It’, οι τόνοι ανεβαίνουν αρκετά θυμίζοντας Spiritualized στις καλύτερες στιγμές τους. Αλλά και στις πιο χαλαρές στιγμές τους, οι Radio Dept. δεν τα πάνε καθόλου άσχημα: στο ‘1995’ νοσταλγούν το συγκεκριμένο έτος (που παρεμπιπτόντως ήταν και η χρονιά δημιουργίας τους), στο ‘Strange Things Will Happen’ προβάρουν με επιτυχία τα γυναικεία φωνητικά ενώ το catchy ‘Ewan’ δύσκολα σε αφήνει αδιάφορο. Κρίμα που με το τέλος του ‘Lost and Found’ πρέπει να εγκαταλείψεις τον παγωμένο αλλά ονειρικό κόσμο τους και να προσγειωθείς στον δικό σου.

Friday, March 7, 2008

The Flaming Lips - 'At War With the Mystics' (2006)


Ειλικρινά, δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει αυτή η μπάντα. Από το 1983 που δημιουργήθηκαν στην Οκλαχόμα, ακολουθούν μία ξεχωριστή και (κυρίως) μη προβλέψιμη πορεία. Γιατί ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι ο ερασιτεχνικός και ακατέργαστος ήχος των πρώτων LP τους θα γνώριζε δύο αλλεπάλληλα κορυφώματα με τα ‘Hit To Death In The Future Head’ (1992) και ‘Transmissions Of The Satellite Heart’ (1993), δίσκοι αναφοράς για το 90’s indie; Ποιος θα προέβλεπε τους πρωτόγνωρους ηχητικούς πειραματισμούς τους με το ‘Zaireeka’ (1997), ένα τετραπλό cd set όπου τα cd παίζουν ταυτόχρονα σε τέσσερα διαφορετικά ηχοσυστήματα; Επίσης, πότε έγινε κάτι παρόμοιο με τα Boombox Experiments live τους, ένα προφητικά διαδραστικό σύνολο συναυλιών, όπου το κοινό συμμετείχε ενεργά μέσω κασσετοφώνων που τους είχε προμηθεύσει το συγκρότημα; Τέλος, ποιος θα στοιχημάτιζε ότι το 1999 θα έκαναν μία στροφή 180 μοιρών που θα τους οδηγούσε στο αξεπέραστο –μέχρι σήμερα- αριστούργημά τους ‘The Soft Bulletin’;
Κάπως έτσι (και μετά το πολύ καλό ‘Yoshimi Battles The Pink Robots’ του 2002), ερχόμαστε στο ‘At War With The Mystics’, album το οποίο κλείνει (;) την τριλογία που ξεκίνησε με το ‘Soft Bulletin’. Ηχητικά (και γραφιστικά), ο δίσκος βρίσκεται πολύ κοντά στο ‘Yoshimi…’, δηλαδή στην γνωστή ψυχεδελίζουσα pop τους, γεμάτη από όμορφες μελωδίες, εναλλαγές ρυθμών και μαεστρικά κόλπα του (μόνιμου) παραγωγού τους Dave Fridmann, μπασίστα του αδερφού συγκροτήματος Mercury Rev. Καταιγιστικό ξεκίνημα με το ‘The Yeah Yeah Yeah Song’ με ευθείες φωνητικές αναφορές στους Beach Boys και άλλο ένα wanna-be hit που δεν ακούστηκε όσο έπρεπε (αν και ήταν το highest chart entry τους στην Βρετανία, #16 ). Στο ‘Free Radicals’ , ακούμε για πρώτη φορά τον Wayne Coyne να μας τραγουδάει falsetto για τη σύγχρονη σύγκρουση των πολιτισμών, παίζοντας έξυπνα με την ομοιοκαταληξία radical-fanatical (ριζοσπάστης-φανατικός). Στο επτάλεπτο ‘The Sound Of Failure’, οι Lips μας προσφέρουν απλόχερα άλλη μία μεγάλη στιγμή τους, θυμίζοντας το κλίμα του ‘Soft Bulletin’ με το μακρόσυρτο φινάλε. Οι κοσμικές ανησυχίες τους επανέρχονται με το σπαρακτικό ‘Vein Of Stars’, ενώ το ‘It Overtakes Me’ μας παρασύρει με το upbeat πιασάρικο μπάσο του. Ξεχάσαμε τίποτα; Βεβαίως…Τις τελευταίες αμφιβολίες για την αξία του ‘At War..’ έρχεται να διαλύσει το εκπληκτικό ‘Pompeii Am Gotterdammerung’ , ένας τετράλεπτος Pink Floyd-ικός καταιγισμός αναφερόμενος στην αυτοκτονία ενός ερωτευμένου ζευγαριού που θέλει να πέσει μέσα στη λάβα ενός ηφαιστείου. Αναμένουμε –με κομμένη την ανάσα- τη συνέχεια

Wednesday, March 5, 2008

This Will Destroy You - 'The world is our...'


Ακολουθεί συνταγή για απαιτητικούς πότηδες.........
Βάζουμε τρία μέρη Explosions In The Sky προτιμήστε το 'The Earth Is Not a Cold Dead Place' και ένα μέρος Mogwai από το 'Young Team' αν έχετε καλύτερα, ανακατεύουμε καλά και αυτό είναι όλο.... τώρα 'The world is our'! Δεν πιστεύω να μπερδευτήκατε; Είδατε; απλό, εύκολο και άκρως απολαυστικό! Χωρίς να έχουμε ακούσει είναι η αλήθεια όλο το EP 'Young Mountain' των ανερχόμενων ποστ ροκερ 'This Will Destroy You' από το San Marcos του Texas (τελικά καλά έγραφε πριν λίγο καιρό ο Μ. Μηλάτος στην Α.V. ότι κάτι πρέπει να'χει το νερό εκεί στο Texas...) το συγκεκριμένο track πραγματικά μας έκανε να θέλουμε να πάρουμε τα καράβια, τα τρένα, τα αυτοκίνητα, τις μηχανές να βγούμε από τις πόλεις να μας φυσήξει λίγο καθαρός αέρας, να'ρθούμε λίγο πιο κοντά στη φύση και σε μας...
Το παραπάνω EP που ξεκίνησε όντας το original demo της μπάντας πήρε πολυ καλές κριτικές και κυκλοφόρησε το 2005 ενώ μέσα στο 2008 αναμένεται και η κυκλοφορία του πρώτου τους ολοκληρωμένου album.
Οι This Will Destroy You θα μας επισκεπτούν μάλιστα και για μια συναυλία στις 3 Απριλίου στο an club μαζί με τους δικούς μας Garden Box. Είναι μία καλή ευκαιρία να δούμε πόσο καλά μπορούν να αποδώσουν το συγκεκριμένο track και επί σκηνής. Ακούστε το τραγούδι τους εδώ και τα συμπεράσματα δικά σας...




Tuesday, February 19, 2008

Black Acid - 'Here She Comes'


Μετά από τρία χρόνια σιωπής ο Richard Fearless των Death In Vegas επανέρχεται στο προσκήνιο με το τελευταίο project του που ακούει στο όνομα Black Acid.
Ο Fearless με τη βοήθεια των Νεοϋορκέζων φίλων του Oliver Ackermann από τους A Place to Bury Strangers και Doug Marvin από τους Dirty on Purpose φλερτάρει με garage/punk ήχους και το αποτέλεσμα είναι αρκετά ενδιαφέρον. Ακούστε το Here she comes για να πάρετε μια ιδέα που το πάει ο Fearless...
Εν τω μεταξύ φαίνεται ότι σύντομα θα έχουμε νέα και από τους Death In Vegas καθώς είναι θέμα χρόνου να επανασυνδεθεί ο Fearless με τον Tim Holmes. Οψόμεθα....

Wednesday, February 13, 2008

Godspeed You! Black Emperor


Πόσες μπάντες υπήρξαν ή υπάρχουν που η μουσική τους να αποτελεί το όχημά σου στη διαδρομή παράδεισος - κόλαση και το ανάποδο με τακτικά δρομολόγια ανά πέντε λεπτά περίπου? ελάχιστες....
Η αλήθεια είναι ότι όταν πληροφορηθήκαμε τη διάλυση των Godspeed δεν το πήραμε και τόσο βαρέως. Ίσως επειδή υποσυνείδητα θεωρούμε ότι ότι είχαν να πουν το είπαν μέχρι και το 2002 οπότε και κυκλοφόρησαν το τελευταίο δίσκο τους, ίσως επειδή απέφευγαν τη δημοσιότητα και δεν μαθαίναμε νέα τους ή πάλι επειδή λες enough με την post rock, πάμε να δούμε και τίποτα άλλο ή εν πάση περιπτώση έχουν τα παιδιά και άλλα πέντε παρεμφερή μουσικά projects που ασχολούνται όπότε δεν θα μας λείψουν και τόσο...
Όπως και να'χει τέτοιες τόσο εμπνευσμένες μπάντες πέστες κολεκτίβες των δέκα και έντεκα ατόμων με τόσο συμπαγή ήχο όχι μόνο στους δίσκους τους αλλά και επί σκηνής είναι πολύ λίγες και οι Καναδοί ήταν σίγουρα μια από αυτές.
Αισθανόμαστε πολύ τυχεροί για τα μουσικά ταξίδια που μας χάρισαν και τις δύο φορές που επισκέφτηκαν τα μέρη μας.
Ίσως κορυφαία δισκογραφική στιγμή τους και η πιο χιλιοπαιγμένη από εμάς αποτελεί το 'Lift Your Skinny Fists Like Antennas to Heaven' του 2000 και το 5ο track 'Motherfucker=Redeemer (Part Two)' μέσα από το 'Yanqui U.X.O' του 2002.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής λοιπόν ας πάμε τώρα να καταδυθούμε στα άδυτα των Godspeed You! Black Emperor και όπως έλεγαν κάποτε και οι Pavement, 'Elevate Me Later'......

Tuesday, February 12, 2008

The Hero Cycle - 'Lakes And Ponds'


Κάπου στις αρχές του 2006 ανακαλύψαμε αυτή την μπάντα που μας έρχεται από το Burlington των Η.Π.Α. και έκτοτε η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε νέα τους.....
Πάραυτα, η επταμελής(?) αυτή παρέα κυκλοφόρησε το παραπάνω ΕP με πέντε πραγματικά διαμαντάκια της ευρύτερης indie pop/rock σκηνής.
Αρκετά κοντά ο ήχος τους σε Broken Social Scene.
Αν και δύσκολο να ξεχωρίσουμε κάποιο, τo πρώτο track ('Breathing In') λόγω της ισορροπημένης post rock χροιάς του κατά τη γνώμη μας και το καλύτερο.
Αυτά εν συντομία, για περισσότερες πληροφορίες και πλήρη ακρόαση του EP πατήστε εδώ, και ελπίζουμε να ακούσουμε περισσότερα από αυτούς σύντομα.....