Δεύτερο LP για την μπάντα από τη Νέα Υόρκη, που απέκτησε τη φήμη της -κυρίως- για την επιρροή που έχει δεχθεί ο ήχος τους από την αφρικάνικη μουσική. Όσο και αν πιστεύουμε ότι η επίδραση αυτή δεν είναι τόσο εμφανής, οι ίδιοι φαίνεται να το καλλιεργούν τόσο με τίτλους όπως το 'Cape Cod Kwassa Kwassa', όσο και με τις στιχουργικές τους αναφορές στο Peter Gabriel (ιδιοκτήτη της Real World, βασικό διοργανωτή των WOMAD και γενικότερα, ο επιφανέστερος promoter της World Music).Τα κολεγιόπαιδα από το Columbia που κατηγορήθηκαν ότι είναι κακομαθημένα πλουσιόπαιδα που παίζουν εστέτ pop (κάτι που ο leader Ezra Koenig αντικρούει λέγοντας πως μεγάλωσε ακούγοντας Elvis Costello, Ramones και Clash) συνεχίζουν εκεί που σταμάτησαν στο ντεμπούτο τους, με μία αρκετά κατώτερη δουλειά, που όμως σε καμία περίπτωση δεν απογοητεύει αλλά ανανεώνει το ενδιαφέρον και τις προσδοκίες μας για το μέλλον.
Δεν θα βρείτε εδώ τα killer tracks του πρώτου δίσκου για τα Οξφορδιανά κόμματα (ναι, ναι είχαν γράψει και κομμάτι για το ...σημείο στίξης!), ούτε 'Walcott' υπάρχει. Όμως, η απλή (στα όρια της αφέλειας) pop τους εξακολουθεί να μας γοητεύει στα 'Taxi Cab', 'Run' και 'Diplomat's Son'.
Νίκος Ζωητός
1 comment:
Δεν το πάλεψα...
Post a Comment