Best Lp's Of 2010 by the Watchmen

To Pluto Music Mag έχει την τιμή να φιλοξενεί και τη λίστα της αγαπημένης εκπομπής των 'Watchmen', που μεταδίδεται κάθε Δευτέρα, 18:00-20:00 στο Trip Radio.

ΠΕΡΙ ΚΑΛΟΥ

20. GIANT SAND- 'Blurry Blue Mountain' (Fire)

Δεν μας είναι γνωστό κάποιο άλλο συγκρότημα που να έχει αδικηθεί τόσο πολύ από κοινό και κριτικούς. Αυτό, βεβαίως, το λέμε για καλό. Θα μπορούσαμε μάλιστα να γράψουμε και «σεντόνια» για τα άλλα καλά, αλλά θα προτιμήσουμε να καταγράψουμε την μόνη αδυναμία: δεν είναι και το αριστούργημα των αριστουργημάτων τους. Παραμένει, δηλαδή, αριστούργημα. Ξερό.

19. CAPTAIN POLAROID- 'Beat Nostalgia' (self released)

Ο τύπος καταπιάνεται με το lo-fi εκεί που το είχε αφήσει (μπορεί να το παράτησε κιόλας, αν κρίνουμε από το 'Realism') ο Stephin Merritt και… του δίνει και καταλαβαίνει. Αν το είδος πνέει τα λοίσθια, βρήκαμε τον κούκο που θα φέρει την άνοιξη.

18. TAMARYN- 'The Waves' (Mexican Summer)

Ντεμπούτο της χρονιάς από τα «ξένα» (οι… παρακατιανοί Seapony εξαιρούνται μιας και δεν πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν κανονικό δίσκο ακόμη). «Είναι δύο και εκτελούν την παγκοσμιοποιημένη πολυπολιτισμικότητα χωρίς υστερήσεις ή οιστριονοισμούς…». Αυτά καταλάβαμε από τον δίσκο, αυτά γράφουμε. Για ακροατές που εμμένουν στον ελεύθερο συνειρμό ή (τους έχουν κάνει να) νομίζουν ότι χρεοκόπησαν (μουσικώς, εννοούμε…)

17. SHE & HIM- 'Volume Two' (Merge)

Ακούσαμε το 'Thieves' στον Best. E, νομίζουμε, ότι τώρα τα έχουμε ακούσει όλα. Και μόνο γι’ αυτό, την επιβεβαίωση της προφητείας μας, δηλαδή (βλ. http://tripradio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=121) μπαίνει σούμπιτο στην εικοσάδα.

16. TRICKY- 'Mixed Race' (Domino)

Ούτε μισή ώρα δίσκος και ο τεμπελάκος, καλοπερασάκιας (τώρα, ζει στο Παρίσι) υπερήρωας μάς Adrian Thaws μπαίνει και στα καλύτερα; Αυτό «το βρίσκω να ‘ναι άδικο» που έλεγε και ο μόνος ισάξιος του… Βασίλης Τσιτσάνης.

15. YANN TIERSEN- 'Dust Lane' (Epitaph)

Πήρε, λέει, οριστικό διαζύγιο από την «Αμελί». Του ευχόμαστε να χωρίζει πιο συχνά.

14. SUPERPITCHER- 'Kilimajaro' (Kompakt)

Έχουμε και μπλιμπλίκια στην παιζολίστα μας. Όχι ό,τι να ‘ναι, βεβαίως. Πρέπει να κρυφοκοιτάζουν και το new wave. Ά, και το trip-hop.

13. DAMIEN JURADO- 'Saint Bartlett' (Secretly Canadian)

Εδώ θα μπορούσαμε να γράψουμε μια πραγματεία περί Μουσικής και Ανείπωτων Συναισθημάτων. Δεν θα το κάνουμε, καθώς δεν.. ακούσαμε ολόκληρο τον δίσκο. Για την ακρίβεια, ακούσαμε μόνον το εναρκτήριο 'Cloudy Shoes' και την συνέχεια, μάλλον, σε μιαν άλλη ζωή. Αντέξαμε ,όμως, ολόκληρο τον δίσκο που κυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα σε free downloading με τον μόνιμο συνεργάτη του Richard Swift: 'Other’s People’s Songs, Vol 1' (One-Off Recording). Και μάθαμε ότι το 'Radioactivity' των Kraftwerk είναι το αγαπημένο κομμάτι του γιου του Damien Jurado. «Πρέπει να μάθω πια να ζω» που λέει κι ο Σαδίκης.

12. EDDY CURRENT SUPPRESSION RING- 'Rush to Relax' (Goner)

Η «ωκεάνια» εκπροσώπηση στα καλυτερότερα με οριακή διαφορά από την… Sarah Blasko (μόνο και μόνο επειδή αυτή κυκλοφόρησε το.. 2009 και μετά της είπαν ότι θα κάνει καριέρα στην Ευρώπη το 2010!). Το πνεύμα είναι ότι από πολιτικώς ορθή ποπ μέχρι γκαραζο-ψυχο-μπιλιές οι Αυστραλοί είναι πάντα αλλού. Μέχρι που συνιστούν πρόταση ζωής. Εν προκειμένω, αυτοί οι τύποι είναι οι τωρινοί αξιότεροι κληρονόμοι της ασήκωτης παράδοσης του αυστραλιανού underground. Και αυτό είναι το… ωριμότερο έως αξεπέραστο τεχνούργημά τους που μόνον ως αφορμή έχει το γκαράζ. Rush to relax, όπως λέμε, rust never sleeps.

11. SLEEPIN PILLOW- 'Superman’s Blues' (Shift)

Δεν είχαμε καταλάβει τί ακριβώς ήθελαν να κάνουν τα καρντάσια στο ντεμπούτο τους, 'Apples On An Orange Tree' το 2008. Τώρα, το πράγμα είναι φανερό και α-ληθές.

10. MGMT- 'Congatulations' (Columbia)

Δεν περιμέναμε τον δεύτερο δίσκο τους, ούτε καν για να τους «θάψουμε». Κι έπειτα, ακούσαμε το 'Song for Dan Treacy': “He made his mind up, yeah, he’s gonna get it done” …

9. BABY GURU- … (Cast-a-blast)

Το καλύτερο ελληνικό άλμπουμ του 2010 που δεν κυκλοφόρησε ακόμη! Ίσως, στις αρχές της νέας χρονιάς. Προεξοφλούσαμε άλλο ένα hype των free press. Μετά, τους είδαμε live. Γίνεται και ρίμα με τους Last Drive.

8. THE WALKMEN- 'Lisbon' (Fat Possum)

Πολυεπίπεδος δίσκος που απευθύνεται μόνον σε οπαδούς. Είμαστε από δαύτους.

7. THE BLACK KEYS- 'Brothers' (Nonesuch)

Αν σας άρεσε το εξώφυλλο θα σας άρεσε κι ο δίσκος. Εμείς ακόμη να συνέλθουμε (από το εξώφυλλο)…

6. SEAPONY- 'Seapony' (EP) & 'Dreaming' (7΄΄)

Νομίζουμε ότι ανήκουν στην εκλεκτή μειονότητα που δεν ταλαιπωρεί το υποείδος της ποπ όπου εκφράζεται και που, ιστορικά, από την εποχή των Beach Boys είναι το πιο ταλαιπωρημένο από ετερόκλητους, κυρίως, σωτήρες- το όνομά του: Dream Pop.

5. THE SOFT PACK- 'The Soft Pack' (Kemado)

Αντιγράφω: «Αυτοί οι Soft Pack τα σπάνε στο νέο τους δίσκο». « Έ, και τι έγινε;» απάντησε ο ψαγμένος, και με… θορυβώδη παιδεία υπογράφων… reviewer. Άντε, να χουν κάνα χιτάκι που συνοψίζει τον δίσκο για να ξεκινούν τίποτα αμερικανικά κολεγιακά πάρτι, που ελάχιστα αφορούν το… χειμαζόμενο ελληνικό μετεφηβικό κοινό, σκέφτηκε μετά. Και με αυτές τις προκαταλήψεις, άκουσε τον δίσκο, κι όταν βρήκε και το χιτάκι ('Answer To Yourself'') άρχισε να γράφει…
Κι έπειτα κατάπιε το πληκτρολόγιο. Αρχικά άκουσε τις κιθάρες να «σερφάρουν» στο 'Pull Out' α λα πρώιμους Last Drive, έπειτα το διονυσιακό 'Flammable' που υποκατέστησε εκείνο τον νέο δίσκο των John Spencer Blues Explosion που περιμένει πέντε χρόνια ή το 'Parasites' που βάζει τους A Place to Bury Strangers να καταπιούν με την σειρά τους τις κιθάρες τους. Και το τελειωτικό χτύπημα ήρθε με το 'Mexico' που είναι “truly original”, μια μουσική κατηγορία μόνο του. Αν δεν υπήρχε αυτός ο δίσκος σε τέτοιες εποχές ένδειας ιδεών και γενικότερης, θα έπρεπε να τον είχαμε εφεύρει.» Enough written. Τώρα ακούμε.

4. HARLEM- 'Hippies' (Matador)

ΕΡ.: Καλά, τόσο απλό είναι να κάνεις μουσική;

ΑΠ: Ναι.

3. FUTURE ISLANDS- 'In Evening Air' (Thrill Jockey)

Μία σεβάσμια δισκογραφική, ένα ξεχασμένο (;) υποείδος της ποπ, ένας performer-crooner παλαιάς κοπής και η καλύτερη συναυλία που έγινε φέτος στα μέρη μας. Σαν παραμύθι ακούγεται (κι έτσι το βιώσαμε).

2. THE STRANGE BOYS- 'Be Brave' (In the Red)

«Το να αντιγράφεις τον εαυτό σου είναι τραγικό. Το να αντιγράφεις τους άλλους είναι απαραίτητο». Πάμπλο Πικάσο

Ε, λοιπόν, αυτά τα παιδιά αντιγράφουν τους άλλους.

1. STEVE WYNN & THE MIRACLE 3- 'Northern Aggression' (Blue Rose)

Τα καλά που έχει μια μέτρια ή κακή (μουσική) χρονιά όπως το 2010 είναι ότι

α) ανακαλύπτεις καινούρια πράγματα που, μάλλον, δεν θα τους αφιέρωνες χρόνο

β) επαναπροσδιορίζεις την σχέση σου με αυτά που ήδη (νομίζεις ότι ) ξέρεις, στη μουσική και αλλού.

Οπότε, διάβασα το 'Juliet, naked' του Nick Hornby. Κι είπα ν’ ακούσω και τον καινούριο Steve Wynn. Μεταξύ άλλων απαντήθηκε και το θεμελιώδες υπαρξιακό (μου) ερώτημα αν ο σόλο Steve Wynn θα μπορέσει να ξεπεράσει το 'Under The Weather' του 1990. Έγινε κι αυτό με το 'Consider The Source' που δεν είναι, καν το καλύτερο του δίσκου! Αλλά, ας μη γίνομαι (κι άλλο) γραφικός. Λέγαμε λοιπόν, για την σημασία της ενηλικίωσης στη ζωή ενός ανθρώπου. Ή, μήπως, όχι;

Νίκος Watchman