PRIMAVERA SOUND FESTIVAL '08

Ξεκινάμε με νούμερα: 3 μέρες, 5 σκηνές στον κυρίως χώρο Parc del Forum δίπλα στη θάλασσα (ενώ έτρεχαν και gigs 2 μέρες πριν και 1 μετά και στο Parc Joan Miro της Βαρκελώνης) συνολικά 130 μπάντες παρέλασαν….Καταφέραμε και είδαμε 27 lives και ιδού πως μας φάνηκαν:

Thursday 29/5/08

MGMT***: Το συγκρότημα από το Brooklyn με ήχο που παραπέμπει αρκετά σε Flaming Lips (ο Dave Fridmann είναι ο παραγωγός και των δύο) άνοιξαν το πρόγραμμα της 1ης μέρας, δεν μπορούμε να πούμε ότι εντυπωσιαστήκαμε, στην ουσία περιμέναμε να ακούσουμε το 'Time To Pretend' με το οποίο κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό και να κλείσουν το διάρκειας 1 ώρας set με την άλλη τους μεγάλη επιτυχία το 'Kids' για να δώσουν τη σκυτάλη στους
NOTWIST***: Οι Γερμανοί ξεκίνησαν με την επιτυχία τους το 'Pick Up The Phone' και γρήγορα άρχισε να συρρέει ο κόσμος στη σκηνή, αρκετά ορεξάτοι, ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε ο ένας keyboardιστας που κρατούσε κάτι remote controls(?) στα χέρια του, όμορφες electropost μελωδίες, όπως τις χαρακτήρισε και ο έτερος ανταποκριτής, το μόνο που μας χάλασε ότι στο τέλος ξανάπαιξαν το pick up the phone….τότε αποχωρήσαμε για να πάρουμε μία γεύση και από τους
ERIC’S TRIP****: Οι Καναδοί indie rockers (που πήραν το όνομα τους από τραγούδι των Sonic Youth) ήταν η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς μιας και δεν είχαμε ακούσει κάτι από αυτούς πριν, αρκετά ξεσηκωτικοί με δυνατές κιθάρες τις οποίες αφήσαμε κατόπιν προς τιμή των
PUBLIC ENEMY***: Στην αρχή ξεγελαστήκαμε γιατί εμφανίστηκαν δύο τύποι με laptop στη σκηνή και dub ήχο που όμως ήταν οι προάγγελοι των Enemy οι οποίοι ανέβηκαν πολυπληθείς στη σκηνή με το καταραμένο hip hop τους και τον beastie boyκό ήχο μας ανέβασαν αρκετά αλλά είπαμε να ξανατιμήσουμε τις κιθάρες, έτσι κλέψαμε λίγο από το χρόνο τους και βρήκαμε ευκαιρία να δούμε και το κλείσιμο των
BRITISH SEA POWER****: Οι φοβεροί τύποι από το Brighton μας συνεπήραν με τις παλαβομάρες τους (κάτι αντίστοιχα με αυτά που έκαναν και σε κάποιο rockwave στα μέρη μας) χοροπήδαγε ο ένας πάνω στον άλλο, ο ένας ανέβαινε στις σκαλωσιές της σκηνής και έκανε τη μαϊμού, ο άλλος πήδαγε στο κοινό και ο τραγουδιστής τους με πολύ ενεργητικότητα τα έδινε όλα στη κιθάρα και κάπως έτσι έφτασε η ώρα να παρακολουθήσουμε την πρώτη εκ των δύο τελετουργιών του φεστιβάλ….Όλος ο κόσμος κατευθυνόταν προς τη μεγάλη σκηνή για να παρακολουθήσει τους
PORTISHEAD*****: Βγήκαν λίγο μετά τις 12 και για μιάμιση ώρα αφεθήκαμε στη μαγεία τους. Ήταν η πρώτη φορά που θα τους βλέπαμε ζωντανά. Ερμηνείες που συγκλόνιζαν από τη Beth Gibbons με τραγούδια από τις δύο πρώτες τους δουλειές και σαφώς παρουσίαση του 'Third' το οποίο προσωπικά θεωρούμε ότι είναι και το καλύτερό τους. Όλα τα λεφτά ήταν η στιγμή που ανέβηκε στη σκηνή ο τραγουδιστής των Public Enemy κι έδωσε και αυτός το δικό του στίγμα στο 'Machine Gun' που έπαιζαν τότε. Στο τέλος η Beth κατέβηκε στο κοινό για να γνωρίσει την αποθέωση φυσικά. Κοιτάζοντας την ώρα κι αφού μας τελείωσαν οι Portishead, μεταφερόμαστε σε άλλη σκηνή για να προλάβουμε και κάτι από
CARIBOU****: Εξαιρετικός ο πρώην Manitoba με δύο ντράμερ επί σκηνής και αυτός στα πλήκτρα με την ηλεκτρονική του ψυχεδέλεια και τα break beat drums του μας αποζημίωσε με το παραπάνω και για τη συναυλία του που χάσαμε στην Αθήνα. Είχε περάσει η ώρα και έπρεπε να μεταφερθούμε στην ATP stage για να προλάβουμε τους
EXPLOSIONS IN THE SKY****: Μάζεψαν πολύ κόσμο, όταν προσεγγίζαμε τη σκηνή είχαν ήδη ξεκινήσει το 'Memorial', βρήκαμε καλή θέση και τους απολαύσαμε στις post rock συνθέσεις τους, τα έδωσαν όλα πραγματικά και στην Αθήνα ήταν πολύ καλοί όμως εδώ τους ανέδειξε τόσο ο τέλειος ήχος όσο και η μαγευτική τοποθεσία δίπλα στη θάλασσα που είχε η γεμάτη ΑΤP σκηνή. Κάπου εδώ έληξε η πρώτη μέρα για μας…

Friday 30/5/08

CRIBS**: Ήχος που μας θύμιζε αρκετά τους Ash - περιμέναμε να ακούσουμε το 'Men’s Needs ' που μας άρεσε από την τελευταία δουλειά αυτής της μπάντας των τριών αδερφών από το Yorkshire, όμως ο χρόνος μας πίεζε γιατί έπρεπε να ακούσουμε τους
THE MARY ONETTES***: Άλλη μία σπουδαία μπάντα από τη Σουηδία που ανήκει στο δυναμικό της φοβερής Labrador records και δεν ήταν δυνατό να μην στηθούμε για να ακούσουμε το 'Lost' που μας έχει ζαλίσει τον τελευταίο καιρό, όπως και έγινε - ακόμη αντηχεί στα αφτιά μας… ήχος που θύμιζε αρκετά Smiths αλλά και Cure, μια χαρά οι Σουηδοί, σειρά είχαν οι
SIX ORGANS OF ADMITTANCE**: Αρκετά experimental οι Αμερικάνοι, μάθαμε ότι ο τραγουδιστής τους συνεργάζεται και με τους Current 93, η αλήθεια είναι δεν μπήκαμε ποτέ στο κλίμα τους μιας και οι παρενέργειες από τις μπύρες άρχιζαν δειλά δειλά να κάνουν την εμφάνισή τους....όπως συνέβη και με τους
A PLACE TO BURY STRANGERS**: Κρίμα που δεν καταφέραμε να τους ακούσουμε όπως έπρεπε, πρόκειται για πολύ καλή μπάντα, το 2007 μάλιστα έπαιξαν μαζί με μια από τις επιρροές τους τους Jesus & Mary Chain....
CAT POWER**: Απλά λίγη χαλάρωση υπό τους υποτονικούς ήχους της Αμερικανίδας τραγουδοποιού και σειρά είχαν οι παλιοσειρές....
ΤΗΕ SONICS****: Πραγματικά οι γκαραζοπατέρες τα σπάσαν κανονικά μια χαρά για την ηλικία τους κατάφεραν να μας ξεσηκώσουν με τα 'Psycho', 'Strychnine', 'Do you love me' και τα ρέστα....εύγε
POLVO**: Math rock μπάντα την αναφέρουν, φλερτάρουν και με την post αρκετά, δεν μας συγκίνησαν ιδαίτερα ίσως επειδή είχαμε και το μυαλό μας στους επερχόμενους
ΤΗΕ GO! TEAM***: Αρκετά προχωρημένη η ώρα και μας βρήκε να χοροπηδάμε με τα 'Ladyflash', 'Grip Like A Vice' και όλα τα γνωστά τραγουδάκια της εξαμελής μπάντας από το Brighton – ιδιαίτερη μνεία να κάνουμε στη μαύρη τραγουδίστριά τους η οποία δεν σταματούσε να χορεύει και να σε παρασύρει να κάνεις το ίδιο.

Saturday 31/5/08

BUFFALO TOM**: Ιστορικό συγκρότημα οι Αμερικάνοι όμως δεν μας έπεισαν τόσο, αποζημιωθήκαμε πάραυτα με το 'Summer' οπότε και την κάναμε για να γνωρίσουμε τους
SILVER JEWS**: Πρόκειται για μπάντα ενός εκ των ιδρυτών των Pavement του David Berman. Ξεκίνησαν δυνατά, φοβερή περσόνα η μπασίστρια με γόβα στιλέτο επί σκηνής και ο τραγουδιστής είχε κάτι σε κίνηση από Jarvis αλλά στην πορεία κουραστήκαμε λίγο από τον Americana ήχο τους και συνεχίσαμε για να παρακολουθήσουμε τον πάλαι ποτέ frontman των Pavement
STEPHEN MALKMUS & THE JICKS***: Δυνατές κιθάρες από τον Malkmus που δεν τον είχαμε συνηθίσει τόσο από την εποχή των Pavement, αρκετά καλοί, κάποιες ιαχές που ακούστηκαν για τραγούδια των Pavement δεν βρήκαν ανταπόκριση....
ΜΕΝΟΜΕΝΑ****: Άλλη μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του φεστιβάλ η μπάντα από το Portland που θεωρούσαμε ότι φλερτάρουν κυρίως με την post rock αλλά τελικά έχουν πιο experimental ήχο και με samples που σε στέλνουν....
DEERHUNTER*****: Απλά απίστευτοι! Μαζί με τους Portishead σίγουρα μιλάμε για τα 2 καλύτερα lives που είδαμε. Δεδομένου ότι δεν τους γνωρίζαμε πριν εντυπωσιαστήκαμε. Το ένα τραγούδι τους πιο ενδιαφέρον από το άλλο. Ξεκινάνε με ambient μετά πιάνουν τις κιθάρες και σε κάποια φάση νομίζεις ότι ακούς μαζί Ride, Primal Scream, Mercury Rev (τσεκάρετε π.χ. το 'Strange Lights' και θα καταλάβετε...) αδερφό συγκρότημα μάλλον με τους Animal Collective μιας και ανέβασαν και ένα μέλος τους στη σκηνή για να προλογίσουν και τη συναυλία τους μετά
ANIMAL COLLECTIVE***: Με πιο ηλεκτρονικές διαθέσεις απ’ότι τους περιμέναμε, μας θύμιζαν και λίγο Orbital κάποια στιγμή η αλήθεια είναι, αρκετά experimental κατά τ’άλλα και σίγουρα ενδιαφέρον μπάντα
DINOSAUR JR***: Δεν μας άφησαν περιθώρια οι Deerhunter να τους δούμε μιας και παίζαν περίπου την ίδια ώρα, δεν προλάβαμε κάποιο από τα παλαιότερα hits, πολύ δυνατή η ένταση και απορώ πως την πάλευε ο J. Mascis που είχε στην κυριολεξία από πίσω του ένα τοίχο από ενισχυτές και ηχεία, δυνατές κιθάρες, τα υπόλοιπα αργότερα αφού θα τους δούμε και στην Αθήνα...
RUFUS WAINWRIGHT**: O Καναδός τραγουδοποιός εμφανίστηκε μόνος με ένα πιάνο και μια ακουστική κιθάρα όσο τον προλάβαμε αλλά μάλλον δεν χάσαμε και τίποτα ιδιαίτερο....
TINDERSTICKS***: Οι Άγγλοι φίλοι μας που ανέβηκαν στη σκηνή μαζί με μίνι ορχήστρα έκαναν παρουσίαση του τελευταίου τους δίσκου, από παλιότερες δουλειές λίγα πράγματα (μας έπαιξαν όμως το Her…) σε όσους αρέσει ο ήχος τους σίγουρα έφυγαν ευχαριστημένοι.

Κάπως έτσι μας κύλισε το Primavera, επόμενος σταθμός Synch Festival στο Γκάζι...