Οι ΒορειοΙρλανδοί Girls Νames μας είχαν αφήσει αποσβολωμένους με το ντεμπούτο δίσκο τους 'Dead To Μe' και έκτοτε, σε αναμονή που φάνταζε ατελείωτη για το σόφομορ, καταφύγαμε στα εξής σοφίσματα: μάθαμε τους Sea Pinks, τους Documenta, ψάξαμε πόσες φορές έχει παίξει ο… Rory Gallagher στο Μπέλφαστ κι αν ήταν κανείς από τους… γονείς τους στο κοινό και κυρίως… ξανακούγαμε το 'Dead to Me'. Οι συνειρμοί για το Rory δεν είναι τόσο ψυχωτικοί όσο ακούγονται. Οι κιθάρες στο 'Dead to Me' «σερφάρουν» κατ'εξακολούθηση (στην βάση της Σχολής του μοναδικού ισάξιου του Rory, Dick Dale) κι εμείς ποτέ δεν καταλάβαμε για ποιο λόγο οι Last Drive το «γυρίσανε» μετά τους δυο πρώτους δίσκους, προσπέρασαν τη Μισιρλού και, πάντως, ποτέ δεν τους ξεπεράσανε- τους δύο πρώτους δίσκους- στο μικρόκοσμό μας, τουλάχιστον. Με αυτά και με αυτά όποτε ακούμε surf rock (και Rory) βιώνουμε το αίσθημα ανημποριάς και παντοδυναμίας ταυτόχρονα ενός μικρού παιδιού και αυτό θα κρατήσει για πάντα και δεν συγκρίνεται με όλες τις «ψαγμενιές» του κόσμου αυτού…
Το 'New Life' δεν έχει ούτε ένα surf ριφάκι! Εν τούτοις, αυτό είναι το μόνο που μας στράβωσε. Γιατί γενικώς είναι σπουδαίος δίσκος. Υπάρχουν όλα αυτά που αγαπήσαμε στην indie pop και κυρίως, κακά τα ψέματα, η… φωνή. Δεν θα πούμε άλλα, για να μην σας πάρουν τα ζουμιά. Κατά τα λοιπά, παρατηρείται μια καταπληκτική ισορροπία μεταξύ των συγχορδιών-μετρημάτων-μπλιμπλικίων. Κυρίως είναι διαδραστικός: Τον βάζεις στις καλές σου κι ακούς Cure (εντάξει, μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας, για indie pop πρόκειται) και τον ξανακούς στις μαύρες σου και νομίζεις ότι ανέστησαν του Joy Division. Και το αντίθετο, τον ακούς και «σου σταθεροποιεί τη διάθεση». Μόλις συνοψίσαμε όλη την ιστορία της ανεξάρτητης βρετανικής σκηνής. Μεταξύ των πολλών φαντασμάτων που πλανώνται, μάλλον υπερίπταται εκείνο των Εcho & the Bunnymen (είπαμε, βρετανικής). Το ζήτημα της αντιγραφής μας το έχουν λύσει ο… Πικάσο (« το να αντιγράφεις τους άλλους είναι απαραίτητο, το να αντιγράφεις τον εαυτό σου είναι τραγικό») και ο… administrator του μπλογκ στο review των The Pains Of Being Pure At Heart και απομένει μόνον το ζήτημα του δικαίου. Αυτό δεν θα μας το λύσουν οι Girls Names. Ή, μήπως…
Νίκος Rorschach
No comments:
Post a Comment