Intro με μια προσωπική μαρτυρία: Πριν δυο χρόνια περίπου είχε έρθει για συναυλία στη χώρα μας ο κος Alex Zhang Hungtai. Είχε γίνει γνωστός κυρίως από ένα εκπληκτικό remix στο ‘Voila’ της Francoise Hardy με τίτλο 'Lord Knows Best' που αναπαρήγαγαν με καταιγιστική συχνότητα- χωρίς βέβαια να ξέρουν καμιά Hardy- στα playlists (συγγνώμη, εκπομπές) τους σταθμοί επιπέδου Best και Εν Λευκώ, με τελικό αποτέλεσμα μια μοναδική από πλευράς προσέλευσης συναυλία που όλοι είχανε ξεχάσει την επόμενη μέρα. Είχαμε αναλάβει να φέρουμε τον Dirty Beaches από και προς το αεροδρόμιο. Στο πήγαινε στο ράδιο έπαιζε Χατζιδάκη. Μας ρώτησε τι ακούμε και του άρεσε πολύ και τί λέει ο παραγωγός. Τού μεταφράσαμε: «Με ρωτούν γιατί παίζω τους κλασικούς παλιούς συνθέτες κι όχι τους καινούριους. Μα, επειδή, αυτοί κάνανε μουσική. Οι νέοι κάνουν λούπες ανάμεσα στη μουσική». Γέλασε. Στην επιστροφή του χαρίσαμε ένα βινύλιο του μοναδικού Έλληνα συνθέτη που ο Χατζηδάκης αναγνώριζε ως ανώτερό του. Του Μάρκου.
Οι δύο νέοι δίσκοι σε συσκευασία του ενός σχεδόν ογδοντάλεπτου megamix περιέχουν τα πάντα εκτός από… ρεμπέτικο. Μάλλον δεν άκουσε τον δίσκο μας. Γιατί, όλα τα άλλα κατάφερε να τα… συγχωνεύσει. Την electropop στο ‘ELLI’, τον μινιμαλισμό στο ‘Woman’, το industrial στο ‘Mirage Hall’, την free jazz στο ‘Greyhound Night’, την jungle tropicalia στο ‘Au Revoir Mon Visage’, τους… Suicide στο ‘I Dream In Neon’, τον… Μπαχ στο ‘I Don’t Know…’ κ.ο.κ. αφού πρώτα τα μετουσιώνει στο dubstep-reverb μίξερ δικής του προέλευσης και κατασκευής. Ο τύπος είναι ιδιοφυΐα. Κάτι σαν DJ Shadow των 10's. Όμως ο λόγος που τα γράφουμε αυτά δεν είναι για να τον προμοτάρουμε. Είναι που είμαστε βέβαιοι ότι μετρημένοι στα δάκτυλα των δυο χεριών πρέπει να είναι όσοι από τους 600+ εκείνου του live ασχολούνται ακόμη μαζί του. Και δεν φταίει που δεν το χει το live…
Νίκος Rorschach
No comments:
Post a Comment