Τους
Ηeligoats τούς μάθαμε μέσα από μια κυκλοφορία
των Daytrotter Sessions. Κάτι σαν το 9/11 δηλαδή,
που όλοι θυμούνται που ήταν και τι κάνανε
όταν το μάθανε. Τότε πρωτακούσαμε το
'Heat Vents' και
το 'Moon See
Day See'.
Αρχικώς, μπερδευτήκαμε. Μα, υπήρχε κάτι
που δεν είχαμε ξανακούσει; Κι έπειτα τα
πράγματα ξεκαθάρισαν με τα 'Boil
Over' και 'A
Word From Our
Sponsor". Ναι, υπήρχε. Ήταν
ο κος Chris Opetka που μετά από 60έτη pop-ular
μουσικής παράδοσης, θα ερχόταν ως νέος
Philip Glass να προσθέσει στην ποπ το μόνον
στοιχείο που τής έλειψε όλα αυτά τα
χρόνια της υπεροχής της: τον Μινιμαλισμό,
που θα πει την επικράτηση μιας και μόνης
μουσικής ιδέας σε ένα τεμάχιο που διαρκώς
επαναλαμβάνεται, εκπτύσσεται και.
ξεχειλώνει καταλαμβάνοντας τελικώς
την Ψυχή που εξ-ισταται κι αυτή με τη
σειρά της. Το μόνον που χρειαζόταν
προκειμένου να γραφούν και κυρίως να
βιωθούν αυτοί οι υπαρξιακοί υπερ- (ή,
παρα-)λογισμοί, ήταν ένας πλήρης και
ενιαίος μινιμαλιστικός δίσκος όπου από
την αρχή μέχρι το τέλος του να συμβαίνει
αυτό και μόνον αυτό το νεορομαντικό
κατασκεύασμα που μόλις περιγράψαμε.
Αντιστρόφως,
το μόνον που χρειαζόταν να αποφευχθεί
ήταν τα tracks-γεμίσματα. Κι αυτό ακριβώς,
ωιμέ, συνέβη στο "Back To The Ache". Μόνον
στο 'Right Then
And There'
εφαρμόζονται οι αρχές
που ο ίδιος ο Opetka, πρώτος έθεσε. Κρίμα.
Πιθανώς, δεν θα υπάρξει νέα ευκαιρία.
Σκληρή προσγείωση και για μας. Πάντως,
το τραγουδούν:
"Then
take full advantage of your time away/
Your time in
the air/
Cause your
time underground again is drawing near"
Ετσι κι
αλλιώς, ένα best of τους θα κοσμεί τους.
σκληρούς δίσκους των μουσικολόγων και
μουσικο.καταναλωτών των επόμενων
δεκαετιών.
Νίκος
Rorschach
No comments:
Post a Comment