Weekend - 'Hazel'

Με μπάσο και εισαγωγή που θα ζήλευε και ο Peter Hook, κολλητικό refrain από αυτά που σκάρωνε ο Bob Mould με τους Sugar και μία συνθετική ανάπτυξη που πατάει γερά στα 90's, οι Weekend κάνουν τη θριαμβευτική επανεμφάνισή τους.



Weekend - Hazel by Slumberland Records

'Should - Like A Fire Without Sound' (Words On Music, 2011)

Μερικοί καλλιτέχνες είναι καταδικασμένοι να μένουν στην αφάνεια. Losers για πολλούς, χωρίς εμπορική απήχηση, hits και sold-out ακολουθούν τον προσωπικό τους δρόμο.

Οι Should από τη Βαλτιμόρη, με δισκογραφική παρουσία αραιότερη και από τους πλεονασματικούς προυπολογισμούς της Ελλάδας (αριθμούν ένα LP και ένα EP σε δεκαπέντε χρόνια παρουσίας) δεν μπορούσαν να περιμένουν και κάτι καλύτερο: και μόνο αυτή η (μη) παρουσία τους αρκεί για να αναρωτιέται κανείς αν υπάρχουν σαν μπάντα ή αν ηχογραφούν ανα δεκαετία εν μέσω διαφόρων άλλων επαγγελματικών ή οικογενειακών υποχρεώσεων.

Δεκαπέντε χρόνια μετά την (πρώτη και) τελευταία τους κυκλοφορία, επανεμφανίζονται φέτος με το αριστουργηματικό 'Like A Fire Without A Sound', δίσκος εξαιρετικής ευαισθησίας, χαμηλής έντασης και υψηλής αισθητικής. Φανερά στα χνάρια των Galaxie 500, με αρκετές αναφορές στην lo-fi πλευρά των Yo La Tengo και στην ευρύτερη παραδοσιακή Αμερικάνικη τραγουδοποιΐα, μας χαρίζουν ένα από τα καταπληκτικότερα ξεκινήματα δίσκου ever ('Glasshouse'), το απόλυτο double vocals κομμάτι της χρονιάς ('Turned Tables'), το σπαρακτικό 'Broken', και διδάσκουν απλότητα με το instrumental 'Always Returning'.

'We are on the other side' επαναλαμβάνουν στο τελευταίο track οι Should. Βρίσκονται εκεί, στη σκοτεινή πλευρά, ελλείψει προβολέων.

Και καλό θα είναι να μείνουν εκεί.

Στα διαμάντια δεν ταιριάζουν τα φώτα.

Νίκος Ζωητός