Επιτέλους ο κος Stephen Merritt ολοκλήρωσε την τριλογία “no synths” ('I'-καλό-, 'Distortion' -εξαιρετικό-*, 'Realism'-μέτριο-) και επανήλθε στη μανιέρα των '69 Love Songs' (που ο αρχικός προγραμματισμός ήταν να ‘ναι… 100). Απλώς, θα γράψουμε πόσα από τα τεμάχια του 'Love Αt Τhe Βottom Οf Τhe Sea' θα χωρούσαν στα '69 Love Songs', ή έστω στα φαντασιωτικά 100 και θα…ξεμπερδεύουμε. Έχουμε και λέμε λοιπόν: 'Andrew Ιn Drag' (οριακά στα 69), 'I’d Go Anywhere With Hugh', 'Infatuation' (στα 100), 'I’ ve Run Away To Join The Fairies' (στα 69, λόγω στίχων), 'All She Cares About Is Mariachi' (στα 69, λόγω θέματος). Τελεία.
Α, ξεχάσαμε να πούμε ότι θεωρούμε τον κο Merritt τον ιδιοφυέστερο συνθέτη από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού (κι ευτυχώς που από δω μεριά έχουμε τον ισάξιο του.. Dan Treacy) όπως κι ότι τα '69 Love Songs' δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από την επιτομή του Ποπ πολιτισμού.
Νίκος Rorschach
* H δεύτερη πλευρά του 'Distortion' είναι, νομίζουμε, η καλύτερη της μέχρι τώρα καριέρας του. Ξεκινά με το 'Too Drunk To Dream' (απόλυτο μπαροτράγουδο για μπακουροπότες) σου ξεριζώνουν την καρδιά οι «ψηλές» της Claudia στο 'Till The Bitter End' η οποία καρδιά σου αποδίδεται στην αιωνιότητα στο ρεφραίν του 'Zombie Boy'…
No comments:
Post a Comment